The sound of silence

Wat zou de betekenis kunnen zijn achter dit nummer van Simon & Garfunkel? Zou het gaan over wat de mensen altijd zeggen: “vroeger was het beter?” Er nu altijd een scherm van bijvoorbeeld een smartphone tussen de mensen staat. Je beter dit niet te letterlijk neemt. Is dit niet al veel langer als dat deze schermen er zijn om hun af te schermen? Gaat het niet over datgeen waarvoor mensen hun willen afschermen? Ze dit niet willen weten en daarom ze niet weten hoelang dit al is.

Kunnen woorden hierin voor zichzelf spreken?

Mensen altijd al veel met elkaar praten. Waarover zouden ze dan praten? Waarover dat het gaat in al dat “gepraat”. Ze dit niet echt weten en ook niet willen weten. Wat zou je hierover kunnen zeggen? Je zou kunnen stilstaan bij deze vraag als volgt:

Wat is het verschil tussen een Twitteraar van nu en een boer van vroeger?
Wat doet de Twitteraar van nu en wat deed de boer van weleer bij dingen waarbij ze niet willen stilstaan. De Twitteraar…hij Twitterde voort. En de boer….hij ploegde voort. Ze in onwetendheid gewoon doordenderden.
Die boer de bet betovergrootvader zou kunnen zijn van de Twitteraar. Die boer op weg naar zijn veld een andere boer tegenkwam en op de kant van de gracht een praatje sloeg. Waarover ging dat praatje dan? Ging dat praatje verder dan waarover de Twitteraar Twittert die hij tegenkomt op Twitter. Konden die boeren meer met elkaar terecht met hun lastigheden en verdriet, dan die Twitteraars? Wat die boeren face tot face twitterden is dat een even leeg gelul en gezever als dat gebabbel op twitter. Zou dit, wat ik wil zeggen, geen waarheid zijn? Dit niets betekent. Je het evengoed kan onderploegen. Of is dit de moeite waard om te twitteren op Twitter. Zal het ook niet de moeite zijn om van face to face gewoon in het gezicht te zeggen. Zal er niet ooit een boer zijn die dit weer naar boven zal ploegen. Zoals er zoveel dingen vanuit het verleden naar boven worden geploegd door boeren. Dit weer zichtbaar wordt in het heden. Zoals bommen vanuit de 2 wereldoorlogen van weleer. Dit figuurlijk een bom is vanuit de lang vervlogen tijd . Maar dit niet minder huiveringwekkend is.

Zou je dit kunnen weten in deze tijd van corona?

Dit een tijd  is waarin de tijd komt stil te staan. Deze hectische maatschappij tot stilstand komt. Dit een tijd van verstilling en vertraging is. Het weer stil wordt op straat.

Kunnen spreekwoorden voor zich spreken?

Dit een tijd is waarin je letterlijk moet doen zoals het spreekwoord het zegt. Dit zo wettelijk bepaald is als maatregelen om de rondgang van dit virus tegen te gaan.

Je tijdens de algemene lockdown in dit land letterlijk verplicht was om thuis te blijven of anders gezegd in je kot te blijven. Je nu letterlijk kan ervaren wat het is om letterlijk te doen zoals het spreekwoord of het gezegde het zegt. Je hierin op jezelf terugvalt. Dit je nu niet meer dan hiervoor kan confronteren met hetgeen waarmee je allang niet durft uit je kot te komen.

Nu het in tegenstelling tot hiervoor het normaal is om op straat  mensen te zien met een masker op. Je zelf ook zo’n masker moet dragen. Je vrolijker wilt overkomen dan je bent? Het alles behalve een tijd van carnaval is, het geen carnavalsmasker is maar een mondmasker. Je nu ook letterlijk kan ervaren dat je je verbergt achter een masker zoals het gezegde het zegt.

Deze directe fysieke ervaring van dat ding op je huid van je gezicht, je ook voelt dat dit je de adem kan benemen. Je ademruimte hierdoor beperkt wordt.

Zou je niet kunnen weten of je je al veel langer verbergt achter een masker? Al was dat masker voor deze tijd niet zo zichtbaar als nu. Dit masker al evenzeer je de adem benam in wie je eigenlijk bent. Dit gewoon een tijd is waarin je dit letterlijk aan den lijve kan ervaren. Zouden mensen hier iets uit kunnen leren? Wat zouden ze hierover kunnen weten?

Dit gaat over de vraag wat is het verschil tussen afstandelijkheid tussen mensen en de afstand die er tussen de mensen is? Heeft dit iets met elkaar te maken?

Je dit zou kunnen weten in deze tijd van social distance waarin mensen leven in een 1,5 m samenleving. Zouden mensen het nu niet kunnen weten waarover het echt gaat. Dit verder gaat dan al dat gepraat waarover het niet gaat. Dit gepraat alleen maar de stilte van het stilzwijgen doorbreekt, over hetgeen waarover je niet kan of durft te praten.

Dit ook het thema van Rode Neuzen Dag van 2020 is.
Zij roepen alle Vlamingen op om social distancing enkel te beperken tot de fysiek afstand die er tussen mensen is.
Het taboe rond eenzaamheid mag doorbroken worden en bespreekbaar mag zijn. Je ondanks de fysieke afstand zo toch dichter tot elkaar kan komen.

Je je mag bezinnen over de volgende uitspraak van Carl Gustav Jung, deze luidt als volgt:
“Eenzaamheid komt niet doordat er geen mensen om je heen zijn, maar doordat je de dingen die echt belangrijk voor je, zijn  niet communiceert of omdat je jouw visie over dingen achterhoudt, omdat deze ontoelaatbaar voor een ander zouden zijn.”

Zodat deze tijd waarin de tijd stilstaat of vertraagd gaat, niet een tijd kan zijn, waarin de stilte van dit stilzwijgen doorbroken wordt, Zodat er meer verstilling komt, in al dat gepraat, waarover er niet gepraat wordt waarover het eigenlijk gaat. Hierin de mentale afstand die er tussen mensen is kleiner zou kunnen worden.

Het gebruik van moderne communicatiemiddelen die vaak voorzien zijn van een scherm waarop je elkaar kan zien een hulpmiddel kunnen zijn om die mentale afstandelijkheid kleiner te maken. Zelfs als er een grote fysieke afstand is tussen mensen.

Zoals hun slogan luidt: “ Blijf praten want emoties zet je niet in lockdown”.

Of dat je zo bewust kan worden over het antwoord op de vraag dat je emoties in lockdown kunt zetten. Je jezelf hierin veel wijs kunt maken. Is het niet iets van alle tijden dat mensen emotioneel in een lockdown leven?

Je dit alleen maar kunt weten vanuit de ervaring door in beweging te durven komen.

Of zoals Carl Gustav Jung, grondlegger van de analytische psychologie, dit verwoordt:
“Er is geen verandering van duisternis naar licht, van stilstaand naar beweging, zonder emotie”.

Het nummer van Simon & Garfunkel The sound of silence juist gaat over het onvermogen van mensen om te communiceren vanuit hun diepste zielenroerselen met hun medemens. Dit veel emotionele onrust geeft en dat er niemand is die de stilte durft te doorbreken in dit stilzwijgen. Hopelijk zullen de ervaringen van deze tijd er aan bijdragen om deze stilte wel te doorbreken. Dan kan er plaats komen voor de echte stilte.

Alles wordt gedragen door stilte.

Dit is het nummer The sound of silence van Simon& Carfunkel, klik hieronder of op deze tekst

Dit is een video waarin Paul Verhaegen Hoogleraar psychologie in de universiteit Gent het heeft over de psychologische gevolgen voor mensen kunnen zijn van de corona maatregelen. Deze tekst is geïnspireerd in wat deze hierin verteld. Klik hieronder of op deze tekst 

 

Filosofie over de grens tussen psychologie en psychiatrie. 

Filosofie over de mens in het mens zijn.

Waar ligt de grens van de mens in het mens zijn?

Gaat het mens zijn niet verder dan de grens van het denken?

Gaat het mens zijn niet verder dan het “Ik denk, dus ik ben” (Cogito ergo sum) van René Descartes.

Dit verder gaat dan je kan verwoorden.

Het gaat over de psychiater die wachtte om te oordelen over de klachten.

Hij als dokter geduldig zijn tijd afwachtte tot deze hiervoor rijp genoeg was.

Om als dokter de vinger op de wonde te leggen.

Hij verder dacht dan de grens van borderline en dat hij zich afvroeg:

“Waar zijn de normale mensen?” 

“Waar is dan de grens van borderline?”

Gaat de psychiatrie dan niet verder dan de hypocrisie van de normaliteit.

Het ook iets is van de normale mensen.

Het gaat over de psycholoog die het begon te dagen dat normale mensen ook klagen.

Het over de normaliteit en andere afwijkingen gaat.

Ziekte een gezonde reactie is op een ziekelijke situatie.

De diagnose een benaming en een beschrijving is van ziekelijk gedrag.

Gaat psychologie van de mens niet verder dan de  grens van de psychiatrie.

Waar gaat intimiteit verder in je ware identiteit?

Gaat dit niet voorbij de grens van de normaliteit?

Wat is het dan waarin de mens afwijkt. 

het het ook gaat over de huisarts die verder dacht over de klacht van de mens.

Hij zich afvroeg: “Wie is de mens voorbij de grens van de klacht.”

Hij door te proberen en te experimenteren door oefening tot de volgende ontdekking kwam:

Het mens zijn verder gaat dan de grens van de klacht als die zichzelf kent in zijn kracht.

Die hierin bewogen wordt door lang verborgen emoties.

De kracht van de mens hierbij voorbij gaat aan de grens van de klacht.

De mens zichzelf alleen hierin kan kennen. 

Dit de dokter is die me liet ervaren dat wat ik dacht dat mijn ziekte was, mijn gezondheid was.

Dit is een link naar een paar andere bladzijde  van deze blog die ik hierover schreef. Klik hieronder
https://valentijnjan.blogspot.com/2017/05/mijmeren-over-de-vraag-van-dirk-de.html
https://valentijnjan.blogspot.com/2017/05/over-de-mens-die-zichzelf-verliest-in.html
https://valentijnjan.blogspot.com/2017/03/dat-ik-kwetsbaar-ben-ben-ik-een.html

Licht vanuit het bestaan, in wat God is, in het zijn.

Dat het voor mij moeilijk is om te geloven dat er een God zou bestaan als iets dat bestaat als een persoon of wezen en dat die zo’n vorm zou hebben. En dat het scheppend bewustzijn en alle andere eigenschappen van wat God is, hiermee samen vallen. Ik kan ook niet geloven dat er helemaal niets is, dat alles zo maar toevallig kan ontstaan en bestaan. Al is het moeilijk om hieraan woorden te geven. Aan het “iets” dat God zou kunnen zijn. Dat het moeilijk is om te verwoorden wat God is. Wat ik dan toch probeer zoals volgt:
Dat God alleen maar kan bestaan in de eenheid van alles, dat bestaat in het bestaan. Wat is dan bestaan? Dat het bestaan iets is, dat bestaat en op zichzelf bestaat. Dat God even vormloos is als het bestaan. Dat het bestaan en God alleen maar kunnen zijn wat het is. Dat God het “iets” is, wat het bestaan is, in zijn bestaan. Dat God zo alleen maar kan bestaan in wat het bestaan is. Dat het bestaan alleen maar kan zijn wat het is en dat datgene is wat God is in diens “zijn”. Zich er zo van bewust is, in het “al” dat is. Dat God gewoon zichzelf is in die is. En dat de het scheppend bewustzijn en alle andere eigenschappen van wat God is, hiermee samen vallen. Dat God hierin is wat die is in liefde en licht. Dat van hieruit Gods licht schijnt in alles dat bestaat., In de schepping en hierin ook God aanwezig is. Dat de schepper van hieruit voor zich spreekt. Dat het hoogste spreekt in het laagste, in diens omvattendheid. Dat alles dat bestaat hiermee, met elkaar verbonden is in een web van leven wat alles tot beweging brengt.

Dat deze tekst verwarrend kan overkomen en  je deze moeilijk begrijpt. Dat het tijd nodig heeft om tot je door te dringen. Dat als je als mens er bewust van bent van wie je bent in je eigen bestaan. Dat dit dan duidelijk zou kunnen worden. Dat dit licht zo ook kan schijnen in jezelf. Dat je dan beseft ook een deel te zijn van de schepping en de natuur. Je zo bewust kan worden van de eenheid van het allesomvattend eenheidsbewustzijn. Dat je zo kan voelen wat God is in liefde. Dat er dan licht zou kunnen schijnen in de duisternis van je rationele denken. Dat je dan de inhoud van deze tekst beter kan begrijpen. Je de logica ziet voorbij wat je verwarrend overkomt. Dat je er dan bewust van bent, in wat God is in licht en liefde. Je zo tot een dieper inzicht kan komen in jezelf. Dat dit gewoon deel uitmaakt van wie je bent. Dat meditatie de weg hiernaartoe zou kunnen zijn. Dat je zo tot bezinning komt. Dat dit ook kan tijdens een wandeling in de natuur.

Zou het absurd zijn als je het woord God vervangt door het woord Bestaan? (Bestaan met een hoofdletter) Dat alles ontstaat, bestaat en weer vergaat in de eenheid van het bestaan. Dat dit hiervan zo ook altijd deel uit zal maken in wat het is, in de ziel van diens bestaan. Dat het bestaan het “iets” is dat de oorzaak is van alles dat bestaat. Zou er iets kunnen bestaan als het bestaan niet “iets” is, dat bestaat. Dus als er geen bestaan zou bestaan. Zou het bestaan al niet bestaan hebben, toen er nog niets bestond. Voor de schepping van het heelal. Zou het bestaan niet meer bestaan als de schepping is vergaan en er niets meer bestaat. Dat het bestaan zelf zo eeuwig en eindeloos is, als God zelf. Dat dit het is wat van in zijn vormloosheid orde brengt in de chaos van de bic bang en alles vorm geeft. Dit het “is” dat de eeuwige wetmatigheid vormt van de kosmos.

Ik geloof dus niet in het bestaan van God, maar dat het bestaan God is. Dat je het niet kan weten wat ik hiermee bedoel. Wat kan je weten over God? Dat taal heel beperkt is en je tot verwarring kan brengen. Of is taalverwarring de moraal achter het verhaal van De toren van Babel in Genesis 11:1-9? Volgens sommige niet officiële evangelisten heeft Jezus niet gezegd: Ik ben het licht van de wereld. Maar zei dan: Jij bent jouw eigen licht.  Dat de leegte van het Zen hetzelfde is al het mysterie van God. Dat het boeddhisme het is waar de praktijk van het christendom verder gaat dan de theorie. Dat je het dan zou kunnen begrijpen.

Dat dit duidelijker zou kunnen worden met deze onderstaande filmpjes.


                                                                                                                                                  

                                           
                               
                                                                                            .

Is er een waarheid voorbij de overtuiging?

Gaat de realiteit van het mens zijn niet verder dan wat je gelooft.

Hangt dit alleen maar af of je wel of niet een Godsdienst aanhangt en welke dit is. Waarom is er zoveel onderscheid in levensbeschouwingen? Is het leven dan zo moeilijk te begrijpen? Is het dan niet dat de mens zichzelf niet kent in zijn ware identiteit waardoor die tekort schiet in zijn mens zijn? Dat je hierdoor de weg in het leven gemakkelijk kwijt raakt. Dat die niet meer weet waar het eigenlijk in het leven om gaat. Het is goed dat hiervoor tijd wordt gemaakt in het onderwijs in het vak levensbeschouwing.
Wat is een levensbeschouwelijk vak?

Over de rol van het levensbeschouwelijke vak in het onderwijs.

Dit het vak is wat over het leven gaat en wat verder gaat dan de andere vakken. Dat verder gaat dan praktische kennis zoals de vierkantswortel. Dit het vak is waar er meer vragen zijn dan dat er antwoorden zijn. Dat je hierin kritisch bent en je ruimte mag hebben om hieraan te twijfelen. Het in vraag durft te stellen.  Twijfel is het begin van alle wijsheid. Dat je zo tot inzichten kan komen. Het vak waar de mens centraal in staat. Dat waar het leven echt om  gaat, dat dit verder gaat dan je rol om te overleven. Om wegwijs te geraken over essentiële levensvragen. Zoals wat is de zin van het leven? Waarin moraal en ethiek centraal staan. Waarin de centrale vraag is, zoals Socrates een Grieks filosoof zich in de oudheid al stelde: “Hoe kan ik een deugdzaam leven lijden?” Dit het vak is waar je tot antwoorden kan komen op deze vragen. Hierin je jezelf mag zijn en je zo kan ontplooien. Waar je zo elkaar kan ontmoeten en zo leert samenleven met elkaar. Dat geloof in god centraal kan staan in dit vak. Dat er hierover gesproken wordt. Is dit alleen maar afhankelijk van de traditie van waaruit dit vak gegeven wordt?

Dat je kunt nadenken en er stil bij kunt staan over de centrale vraag van deze tekst.

Over deze vraag: "Gaat de realiteit van het mens zijn niet verder dan wat je gelooft?" 
Waarom wordt er dan onderscheid gemaakt in het levensbeschouwelijke vak dat je kunt krijgen? Enerzijds godsdienst vanuit bijvoorbeeld de Rooms Katholieke traditie en anderzijds niet confessionele zedenleer van uit het vrijzinnig humanisme.
Dat de vraag dan is: “Wat is het verschil tussen Godsdienst en niet confessionele  zedenleer?” Is er een verschil? Is dit dan een dualiteit, een tweestrijd? Wat is dit verschil dan? Of is er een eenheid tussen deze twee? Gaat dit verder dan de grenzen van de dualiteit? Dat de realiteit van het mens zijn veel verder gaat dan het geloof dat God wel of niet bestaat. Of dat je alles zomaar moet geloven. Of is God dan dood zoals in het verhaal van een Duits filosoof Frederick Nietzsche? Wat is de moraal van dit verhaal? Heeft het leven dan nog zin of is de mens een zin zoekend dier? Is de mens dan een ziek dier? Dat leeft in het nihilisme. Dat die hierin leeft in de eenzaamheid van een leegte van niemand te zijn. Gaat de realiteit van het mens zijn niet verder dan wat je denkt te zijn? Wat is dan de waarheid voorbij het “Ik denk, dus ik ben” van René Descartes? Dat filosofie de weg mag zijn naar meer zelfkennis. Dat je zo kan komen tot ware kennis. Dat hierin het weten verder gaat dan wat je denkt te weten vanuit kennis en overtuiging.

Wat zal dan de waarheid achter de moraal achter het verhaal van God zijn?

Draait het in het leven alleen maar om God of is God iets waarin het in het leven echt om gaat? Dit de kern van het leven is. Dat dit verder gaat dan het dogma? Gaat dit niet verder dan wat je gelooft? Gaat dit niet verder dan de muren van de kerk en de grenzen van je overtuiging? Is het atheïsme, de overtuiging dat God niet bestaat ook niet gewoon maar een overtuiging?  Gaat het humanisme niet verder dan deze overtuiging? Waarom alles reduceren tot het materialisme? Ben je als mens niet meer dan je denkt te zijn? Zal je dan ook niet meer zijn dan maar een “fucking brein”? Of er geen leven na de dood is. Hoe zou je dit kunnen weten? Dat je je evengoed kan afvragen of er leven voor de dood is. Dat die vraag niet zo absurd is zoals het lijkt. Is het zo niet zoals een Chinees filosoof Confucius zegt: “Hoe wilt u de dood begrijpen? U begrijpt het leven nog niet eens.” Maakt religie en spiritualiteit niet gewoon deel uit van het leven van de mens? Dat ditgene wat de mens overstijgt, gewoon deel uitmaakt van het mens zijn. Of zoals een Nederlands filosoof uit de 17^de eeuw Benedictus de Spinoza het zegt: “Dat God deel uitmaakt van de natuur.” Over de zoektocht naar een waarheid die verder gaat dan de overtuiging. Die de rede overstijgt.

Waarom zou God niet iets zijn van deze wereld?

Dat deze dan ook deel uitmaakt van het leven.  Waar ligt dan de grens tussen de vrijzinnige  humanist, Christen, Moslim of Jood? Om dit te begrijpen kan het Hindoeïsme of Boeddhisme je dan niet op de juiste weg brengen? Is er dan een eenheid in die diversiteit? Of dat God alleen maar kan bestaan in deze eenheid. Je vanuit een open en vrije geest kan nadenken wat de samenhang is tussen de dingen van het leven? Waarbij je dan communiceert en discussieert bij anderen. Zodat je hiervan meer bewust kan worden. Zou het sjamanisme hierin ook geen wegwijzer kunnen zijn? Dat Socrates als mens de Jezus, de profeet van de vrijzinnige humanist kan zijn. Dat hij de centrale rol in de zedenleer kan spelen. Dat Socrates naast Jezus ook een centrale rol kan spelen in de Christelijke Godsdienstlessen. Om zo tot het antwoord te komen op de vraag: “Wie was Jezus als mens tussen de mensen?” Dat zijn “mens zijn” iets was van de mensen. Was Jezus dan ook geen vrijzinnig humanist? Hoe zou je het kunnen weten dat dit niet was? Je was er toen niet bij. Weet je dan wel wie je als mens bent? Dat het mens zijn van Jezus verder gaat dan wat je gelooft vanuit de christelijke traditie. Dat je jezelf en elkaar hier in mag kennen. Dat Socrates hierin een wegwijzer kan zijn. We leven nu in een tijd dat culturen en tradities  vermengen. Dat er ook leerlingen in de klas kunnen zitten met een  andere religie zoals de Islam. Het is goed dat  door deze vermenging grenzen kunnen wegvallen. Is het dan niet goed dat je mag leren over wie Mohamed was als mens tussen de mensen? Dat Jezus ook een plaats mag hebben in de niet confessionele zedenleer. Dat je ook Siddartha Gautama, de stichter van het Boeddhisme (Boeddha) mag leren kennen als wie hij was als mens tussen de mensen. Dat je hierbij de weg van meditatie leert bewandelen. Dit de weg kan zijn om te kunnen weten waar de realiteit van het mens zijn verder gaat dan wat je gelooft.

Waarom zou God dan niet kunnen bestaan?

Of zoals de agnost in zijn wijsheid zegt: “Er zal wel iets kunnen bestaan.” Dat dit iets alleen maar kan bestaan in zijn bestaan. Wat is dan bestaan? Dat het moeilijk is om woorden te geven aan wat God is. Of is het zoals in het evangelie van Johannes staat, zoals deze het verwoord, “God is liefde”. Dat God alleen maar kan bestaan in wat hij is in liefde. Dat het is zoals iemand mij heeft verteld, zoals de Godsdienstleerkracht tegen haar zei tijdens de Godsdienstles, “Zet in de plaats van  het woord God, het woord liefde.” Dat het mysterie van wat God is, zo groot is. Is het mysterie van wat liefde is niet even groot? Is liefde alleen maar iets van God of is dit ook iets van de mens? Of zoals ook in het evangelie van Johannes staat “God is in ieder van ons aanwezig.” Dat we hiervan als mens ons meer bewust van kunnen worden. Dat religie zo verder kan gaan dan de overtuiging. Dat zo de grenzen tussen religies kunnen wegvallen. Dat er hierin zo een eenheid kan ontstaan. Dat hebben de stichters van de Cao Dai religie in zuid Korea  al ingezien. Zei hebben daar in 1927 deze religie gesticht die de voornaamste wereld religies zoals het boeddhisme, Christendom, Islam en Confucianisme  combineert.

Is er in de praktijk zoveel verschil tussen zedenleer en Godsdienst?

Zou het niet kunnen voorkomen dat een leerling die Godsdienst kreeg, spreekt met een leerling die zedenleer kreeg, dat ze allebei over dezelfde dingen spreken waarin het in de les over ging?
Ik weet nog toen ik zelf op school zat in de jaren 80 een medeleerling de opmerking maakte tijdens de Godsdienstles: “Is dit nog Godsdienst? Het lijkt meer op zedenleer?” Of zoals Albert Einstein het zei: "Ik ben een diep religieus ongelovige. Dit is enigszins een nieuwe religie."  Dat religie gewoon verder gaat dan wat je gelooft vanuit een traditie.
Zal de wetenschap ooit kunnen bewijzen wat God is in Iets dat is in het zijn. Dat dit gewoon het boek Genesis overstijgt.

Dit zijn filmpjes van lezingen over dit onderwerp. Klik hieronder op de filmpjes.

Rooms-katholieke Godsdienst

            Niet Conventionele zedenleer               

                              

islamitische Godsdienst