The sound of silence

Wat zou de betekenis kunnen zijn achter dit nummer van Simon & Garfunkel? Zou het gaan over wat de mensen altijd zeggen: “vroeger was het beter?” Er nu altijd een scherm van bijvoorbeeld een smartphone tussen de mensen staat. Je beter dit niet te letterlijk neemt. Is dit niet al veel langer als dat deze schermen er zijn om hun af te schermen? Gaat het niet over datgeen waarvoor mensen hun willen afschermen? Ze dit niet willen weten en daarom ze niet weten hoelang dit al is.

Kunnen woorden hierin voor zichzelf spreken?

Mensen altijd al veel met elkaar praten. Waarover zouden ze dan praten? Waarover dat het gaat in al dat “gepraat”. Ze dit niet echt weten en ook niet willen weten. Wat zou je hierover kunnen zeggen? Je zou kunnen stilstaan bij deze vraag als volgt:

Wat is het verschil tussen een Twitteraar van nu en een boer van vroeger?
Wat doet de Twitteraar van nu en wat deed de boer van weleer bij dingen waarbij ze niet willen stilstaan. De Twitteraar…hij Twitterde voort. En de boer….hij ploegde voort. Ze in onwetendheid gewoon doordenderden.
Die boer de bet betovergrootvader zou kunnen zijn van de Twitteraar. Die boer op weg naar zijn veld een andere boer tegenkwam en op de kant van de gracht een praatje sloeg. Waarover ging dat praatje dan? Ging dat praatje verder dan waarover de Twitteraar Twittert die hij tegenkomt op Twitter. Konden die boeren meer met elkaar terecht met hun lastigheden en verdriet, dan die Twitteraars? Wat die boeren face tot face twitterden is dat een even leeg gelul en gezever als dat gebabbel op twitter. Zou dit, wat ik wil zeggen, geen waarheid zijn? Dit niets betekent. Je het evengoed kan onderploegen. Of is dit de moeite waard om te twitteren op Twitter. Zal het ook niet de moeite zijn om van face to face gewoon in het gezicht te zeggen. Zal er niet ooit een boer zijn die dit weer naar boven zal ploegen. Zoals er zoveel dingen vanuit het verleden naar boven worden geploegd door boeren. Dit weer zichtbaar wordt in het heden. Zoals bommen vanuit de 2 wereldoorlogen van weleer. Dit figuurlijk een bom is vanuit de lang vervlogen tijd . Maar dit niet minder huiveringwekkend is.

Zou je dit kunnen weten in deze tijd van corona?

Dit een tijd  is waarin de tijd komt stil te staan. Deze hectische maatschappij tot stilstand komt. Dit een tijd van verstilling en vertraging is. Het weer stil wordt op straat.

Kunnen spreekwoorden voor zich spreken?

Dit een tijd is waarin je letterlijk moet doen zoals het spreekwoord het zegt. Dit zo wettelijk bepaald is als maatregelen om de rondgang van dit virus tegen te gaan.

Je tijdens de algemene lockdown in dit land letterlijk verplicht was om thuis te blijven of anders gezegd in je kot te blijven. Je nu letterlijk kan ervaren wat het is om letterlijk te doen zoals het spreekwoord of het gezegde het zegt. Je hierin op jezelf terugvalt. Dit je nu niet meer dan hiervoor kan confronteren met hetgeen waarmee je allang niet durft uit je kot te komen.

Nu het in tegenstelling tot hiervoor het normaal is om op straat  mensen te zien met een masker op. Je zelf ook zo’n masker moet dragen. Je vrolijker wilt overkomen dan je bent? Het alles behalve een tijd van carnaval is, het geen carnavalsmasker is maar een mondmasker. Je nu ook letterlijk kan ervaren dat je je verbergt achter een masker zoals het gezegde het zegt.

Deze directe fysieke ervaring van dat ding op je huid van je gezicht, je ook voelt dat dit je de adem kan benemen. Je ademruimte hierdoor beperkt wordt.

Zou je niet kunnen weten of je je al veel langer verbergt achter een masker? Al was dat masker voor deze tijd niet zo zichtbaar als nu. Dit masker al evenzeer je de adem benam in wie je eigenlijk bent. Dit gewoon een tijd is waarin je dit letterlijk aan den lijve kan ervaren. Zouden mensen hier iets uit kunnen leren? Wat zouden ze hierover kunnen weten?

Dit gaat over de vraag wat is het verschil tussen afstandelijkheid tussen mensen en de afstand die er tussen de mensen is? Heeft dit iets met elkaar te maken?

Je dit zou kunnen weten in deze tijd van social distance waarin mensen leven in een 1,5 m samenleving. Zouden mensen het nu niet kunnen weten waarover het echt gaat. Dit verder gaat dan al dat gepraat waarover het niet gaat. Dit gepraat alleen maar de stilte van het stilzwijgen doorbreekt, over hetgeen waarover je niet kan of durft te praten.

Dit ook het thema van Rode Neuzen Dag van 2020 is.
Zij roepen alle Vlamingen op om social distancing enkel te beperken tot de fysiek afstand die er tussen mensen is.
Het taboe rond eenzaamheid mag doorbroken worden en bespreekbaar mag zijn. Je ondanks de fysieke afstand zo toch dichter tot elkaar kan komen.

Je je mag bezinnen over de volgende uitspraak van Carl Gustav Jung, deze luidt als volgt:
“Eenzaamheid komt niet doordat er geen mensen om je heen zijn, maar doordat je de dingen die echt belangrijk voor je, zijn  niet communiceert of omdat je jouw visie over dingen achterhoudt, omdat deze ontoelaatbaar voor een ander zouden zijn.”

Zodat deze tijd waarin de tijd stilstaat of vertraagd gaat, niet een tijd kan zijn, waarin de stilte van dit stilzwijgen doorbroken wordt, Zodat er meer verstilling komt, in al dat gepraat, waarover er niet gepraat wordt waarover het eigenlijk gaat. Hierin de mentale afstand die er tussen mensen is kleiner zou kunnen worden.

Het gebruik van moderne communicatiemiddelen die vaak voorzien zijn van een scherm waarop je elkaar kan zien een hulpmiddel kunnen zijn om die mentale afstandelijkheid kleiner te maken. Zelfs als er een grote fysieke afstand is tussen mensen.

Zoals hun slogan luidt: “ Blijf praten want emoties zet je niet in lockdown”.

Of dat je zo bewust kan worden over het antwoord op de vraag dat je emoties in lockdown kunt zetten. Je jezelf hierin veel wijs kunt maken. Is het niet iets van alle tijden dat mensen emotioneel in een lockdown leven?

Je dit alleen maar kunt weten vanuit de ervaring door in beweging te durven komen.

Of zoals Carl Gustav Jung, grondlegger van de analytische psychologie, dit verwoordt:
“Er is geen verandering van duisternis naar licht, van stilstaand naar beweging, zonder emotie”.

Het nummer van Simon & Garfunkel The sound of silence juist gaat over het onvermogen van mensen om te communiceren vanuit hun diepste zielenroerselen met hun medemens. Dit veel emotionele onrust geeft en dat er niemand is die de stilte durft te doorbreken in dit stilzwijgen. Hopelijk zullen de ervaringen van deze tijd er aan bijdragen om deze stilte wel te doorbreken. Dan kan er plaats komen voor de echte stilte.

Alles wordt gedragen door stilte.

Dit is het nummer The sound of silence van Simon& Carfunkel, klik hieronder of op deze tekst

Dit is een video waarin Paul Verhaegen Hoogleraar psychologie in de universiteit Gent het heeft over de psychologische gevolgen voor mensen kunnen zijn van de corona maatregelen. Deze tekst is geïnspireerd in wat deze hierin verteld. Klik hieronder of op deze tekst