Gaat de realiteit van het mens zijn niet verder dan wat je gelooft.
Hangt dit alleen maar af of je wel of niet een Godsdienst aanhangt en welke dit is. Waarom is er zoveel onderscheid in levensbeschouwingen? Is het leven dan zo moeilijk te begrijpen? Is het dan niet dat de mens zichzelf niet kent in zijn ware identiteit waardoor die tekort schiet in zijn mens zijn? Dat je hierdoor de weg in het leven gemakkelijk kwijt raakt. Dat die niet meer weet waar het eigenlijk in het leven om gaat. Het is goed dat hiervoor tijd wordt gemaakt in het onderwijs in het vak levensbeschouwing.
Wat is een levensbeschouwelijk vak?
Over de rol van het levensbeschouwelijke vak in het onderwijs.
Dit het vak is wat over het leven gaat en wat verder gaat dan de andere vakken. Dat verder gaat dan praktische kennis zoals de vierkantswortel. Dit het vak is waar er meer vragen zijn dan dat er antwoorden zijn. Dat je hierin kritisch bent en je ruimte mag hebben om hieraan te twijfelen. Het in vraag durft te stellen. Twijfel is het begin van alle wijsheid. Dat je zo tot inzichten kan komen. Het vak waar de mens centraal in staat. Dat waar het leven echt om gaat, dat dit verder gaat dan je rol om te overleven. Om wegwijs te geraken over essentiële levensvragen. Zoals wat is de zin van het leven? Waarin moraal en ethiek centraal staan. Waarin de centrale vraag is, zoals Socrates een Grieks filosoof zich in de oudheid al stelde: “Hoe kan ik een deugdzaam leven lijden?” Dit het vak is waar je tot antwoorden kan komen op deze vragen. Hierin je jezelf mag zijn en je zo kan ontplooien. Waar je zo elkaar kan ontmoeten en zo leert samenleven met elkaar. Dat geloof in god centraal kan staan in dit vak. Dat er hierover gesproken wordt. Is dit alleen maar afhankelijk van de traditie van waaruit dit vak gegeven wordt?
Dat je kunt
nadenken en er stil bij kunt staan over de centrale vraag van deze tekst.
Over deze vraag: "Gaat de realiteit van het mens zijn niet verder dan wat je gelooft?"
Waarom wordt er dan onderscheid gemaakt in het levensbeschouwelijke vak dat je kunt krijgen? Enerzijds godsdienst vanuit bijvoorbeeld de Rooms Katholieke traditie en anderzijds niet confessionele zedenleer van uit het vrijzinnig humanisme.
Dat de vraag dan is: “Wat is het verschil tussen Godsdienst en niet confessionele zedenleer?” Is er een verschil? Is dit dan een dualiteit, een tweestrijd? Wat is dit verschil dan? Of is er een eenheid tussen deze twee? Gaat dit verder dan de grenzen van de dualiteit? Dat de realiteit van het mens zijn veel verder gaat dan het geloof dat God wel of niet bestaat. Of dat je alles zomaar moet geloven. Of is God dan dood zoals in het verhaal van een Duits filosoof Frederick Nietzsche? Wat is de moraal van dit verhaal? Heeft het leven dan nog zin of is de mens een zin zoekend dier? Is de mens dan een ziek dier? Dat leeft in het nihilisme. Dat die hierin leeft in de eenzaamheid van een leegte van niemand te zijn. Gaat de realiteit van het mens zijn niet verder dan wat je denkt te zijn? Wat is dan de waarheid voorbij het “Ik denk, dus ik ben” van René Descartes? Dat filosofie de weg mag zijn naar meer zelfkennis. Dat je zo kan komen tot ware kennis. Dat hierin het weten verder gaat dan wat je denkt te weten vanuit kennis en overtuiging.
Wat zal dan de waarheid achter de moraal achter het verhaal van God zijn?
Draait het in het leven alleen maar om God of is God iets waarin het in het leven echt om gaat? Dit de kern van het leven is. Dat dit verder gaat dan het dogma? Gaat dit niet verder dan wat je gelooft? Gaat dit niet verder dan de muren van de kerk en de grenzen van je overtuiging? Is het atheïsme, de overtuiging dat God niet bestaat ook niet gewoon maar een overtuiging? Gaat het humanisme niet verder dan deze overtuiging? Waarom alles reduceren tot het materialisme? Ben je als mens niet meer dan je denkt te zijn? Zal je dan ook niet meer zijn dan maar een “fucking brein”? Of er geen leven na de dood is. Hoe zou je dit kunnen weten? Dat je je evengoed kan afvragen of er leven voor de dood is. Dat die vraag niet zo absurd is zoals het lijkt. Is het zo niet zoals een Chinees filosoof Confucius zegt: “Hoe wilt u de dood begrijpen? U begrijpt het leven nog niet eens.” Maakt religie en spiritualiteit niet gewoon deel uit van het leven van de mens? Dat ditgene wat de mens overstijgt, gewoon deel uitmaakt van het mens zijn. Of zoals een Nederlands filosoof uit de 17de eeuw Benedictus de Spinoza het zegt: “Dat God deel uitmaakt van de natuur.” Over de zoektocht naar een waarheid die verder gaat dan de overtuiging. Die de rede overstijgt.
Waarom zou God niet iets zijn van deze wereld?
Dat deze dan ook deel uitmaakt van het leven. Waar ligt dan de grens tussen de vrijzinnige humanist, Christen, Moslim of Jood? Om dit te begrijpen kan het Hindoeïsme of Boeddhisme je dan niet op de juiste weg brengen? Is er dan een eenheid in die diversiteit? Of dat God alleen maar kan bestaan in deze eenheid. Je vanuit een open en vrije geest kan nadenken wat de samenhang is tussen de dingen van het leven? Waarbij je dan communiceert en discussieert bij anderen. Zodat je hiervan meer bewust kan worden. Zou het sjamanisme hierin ook geen wegwijzer kunnen zijn? Dat Socrates als mens de Jezus, de profeet van de vrijzinnige humanist kan zijn. Dat hij de centrale rol in de zedenleer kan spelen. Dat Socrates naast Jezus ook een centrale rol kan spelen in de Christelijke Godsdienstlessen. Om zo tot het antwoord te komen op de vraag: “Wie was Jezus als mens tussen de mensen?” Dat zijn “mens zijn” iets was van de mensen. Was Jezus dan ook geen vrijzinnig humanist? Hoe zou je het kunnen weten dat dit niet was? Je was er toen niet bij. Weet je dan wel wie je als mens bent? Dat het mens zijn van Jezus verder gaat dan wat je gelooft vanuit de christelijke traditie. Dat je jezelf en elkaar hier in mag kennen. Dat Socrates hierin een wegwijzer kan zijn. We leven nu in een tijd dat culturen en tradities vermengen. Dat er ook leerlingen in de klas kunnen zitten met een andere religie zoals de Islam. Het is goed dat door deze vermenging grenzen kunnen wegvallen. Is het dan niet goed dat je mag leren over wie Mohamed was als mens tussen de mensen? Dat Jezus ook een plaats mag hebben in de niet confessionele zedenleer. Dat je ook Siddartha Gautama, de stichter van het Boeddhisme (Boeddha) mag leren kennen als wie hij was als mens tussen de mensen. Dat je hierbij de weg van meditatie leert bewandelen. Dit de weg kan zijn om te kunnen weten waar de realiteit van het mens zijn verder gaat dan wat je gelooft.
Waarom zou God dan niet kunnen bestaan?
Of zoals de agnost in zijn wijsheid zegt: “Er zal wel iets kunnen bestaan.” Dat dit iets alleen maar kan bestaan in zijn bestaan. Wat is dan bestaan? Dat het moeilijk is om woorden te geven aan wat God is. Of is het zoals in het evangelie van Johannes staat, zoals deze het verwoord, “God is liefde”. Dat God alleen maar kan bestaan in wat hij is in liefde. Dat het is zoals iemand mij heeft verteld, zoals de Godsdienstleerkracht tegen haar zei tijdens de Godsdienstles, “Zet in de plaats van het woord God, het woord liefde.” Dat het mysterie van wat God is, zo groot is. Is het mysterie van wat liefde is niet even groot? Is liefde alleen maar iets van God of is dit ook iets van de mens? Of zoals ook in het evangelie van Johannes staat “God is in ieder van ons aanwezig.” Dat we hiervan als mens ons meer bewust van kunnen worden. Dat religie zo verder kan gaan dan de overtuiging. Dat zo de grenzen tussen religies kunnen wegvallen. Dat er hierin zo een eenheid kan ontstaan. Dat hebben de stichters van de Cao Dai religie in zuid Korea al ingezien. Zei hebben daar in 1927 deze religie gesticht die de voornaamste wereld religies zoals het boeddhisme, Christendom, Islam en Confucianisme combineert.
Is er in de praktijk zoveel verschil tussen zedenleer en Godsdienst?
Zou het niet kunnen voorkomen dat een leerling die Godsdienst kreeg, spreekt met een leerling die zedenleer kreeg, dat ze allebei over dezelfde dingen spreken waarin het in de les over ging?
Ik weet nog toen ik zelf op school zat in de jaren 80 een medeleerling de opmerking maakte tijdens de Godsdienstles: “Is dit nog Godsdienst? Het lijkt meer op zedenleer?” Of zoals Albert Einstein het zei: "Ik ben een diep religieus ongelovige. Dit is enigszins een nieuwe religie." Dat religie gewoon verder gaat dan wat je gelooft vanuit een traditie.
Zal de wetenschap ooit kunnen bewijzen wat God is in Iets dat is in het zijn. Dat dit gewoon het boek Genesis overstijgt.
Dit zijn filmpjes van lezingen over dit onderwerp. Klik hieronder op de filmpjes.
Over deze vraag: "Gaat de realiteit van het mens zijn niet verder dan wat je gelooft?"
Waarom wordt er dan onderscheid gemaakt in het levensbeschouwelijke vak dat je kunt krijgen? Enerzijds godsdienst vanuit bijvoorbeeld de Rooms Katholieke traditie en anderzijds niet confessionele zedenleer van uit het vrijzinnig humanisme.
Dat de vraag dan is: “Wat is het verschil tussen Godsdienst en niet confessionele zedenleer?” Is er een verschil? Is dit dan een dualiteit, een tweestrijd? Wat is dit verschil dan? Of is er een eenheid tussen deze twee? Gaat dit verder dan de grenzen van de dualiteit? Dat de realiteit van het mens zijn veel verder gaat dan het geloof dat God wel of niet bestaat. Of dat je alles zomaar moet geloven. Of is God dan dood zoals in het verhaal van een Duits filosoof Frederick Nietzsche? Wat is de moraal van dit verhaal? Heeft het leven dan nog zin of is de mens een zin zoekend dier? Is de mens dan een ziek dier? Dat leeft in het nihilisme. Dat die hierin leeft in de eenzaamheid van een leegte van niemand te zijn. Gaat de realiteit van het mens zijn niet verder dan wat je denkt te zijn? Wat is dan de waarheid voorbij het “Ik denk, dus ik ben” van René Descartes? Dat filosofie de weg mag zijn naar meer zelfkennis. Dat je zo kan komen tot ware kennis. Dat hierin het weten verder gaat dan wat je denkt te weten vanuit kennis en overtuiging.
Wat zal dan de waarheid achter de moraal achter het verhaal van God zijn?
Draait het in het leven alleen maar om God of is God iets waarin het in het leven echt om gaat? Dit de kern van het leven is. Dat dit verder gaat dan het dogma? Gaat dit niet verder dan wat je gelooft? Gaat dit niet verder dan de muren van de kerk en de grenzen van je overtuiging? Is het atheïsme, de overtuiging dat God niet bestaat ook niet gewoon maar een overtuiging? Gaat het humanisme niet verder dan deze overtuiging? Waarom alles reduceren tot het materialisme? Ben je als mens niet meer dan je denkt te zijn? Zal je dan ook niet meer zijn dan maar een “fucking brein”? Of er geen leven na de dood is. Hoe zou je dit kunnen weten? Dat je je evengoed kan afvragen of er leven voor de dood is. Dat die vraag niet zo absurd is zoals het lijkt. Is het zo niet zoals een Chinees filosoof Confucius zegt: “Hoe wilt u de dood begrijpen? U begrijpt het leven nog niet eens.” Maakt religie en spiritualiteit niet gewoon deel uit van het leven van de mens? Dat ditgene wat de mens overstijgt, gewoon deel uitmaakt van het mens zijn. Of zoals een Nederlands filosoof uit de 17de eeuw Benedictus de Spinoza het zegt: “Dat God deel uitmaakt van de natuur.” Over de zoektocht naar een waarheid die verder gaat dan de overtuiging. Die de rede overstijgt.
Waarom zou God niet iets zijn van deze wereld?
Dat deze dan ook deel uitmaakt van het leven. Waar ligt dan de grens tussen de vrijzinnige humanist, Christen, Moslim of Jood? Om dit te begrijpen kan het Hindoeïsme of Boeddhisme je dan niet op de juiste weg brengen? Is er dan een eenheid in die diversiteit? Of dat God alleen maar kan bestaan in deze eenheid. Je vanuit een open en vrije geest kan nadenken wat de samenhang is tussen de dingen van het leven? Waarbij je dan communiceert en discussieert bij anderen. Zodat je hiervan meer bewust kan worden. Zou het sjamanisme hierin ook geen wegwijzer kunnen zijn? Dat Socrates als mens de Jezus, de profeet van de vrijzinnige humanist kan zijn. Dat hij de centrale rol in de zedenleer kan spelen. Dat Socrates naast Jezus ook een centrale rol kan spelen in de Christelijke Godsdienstlessen. Om zo tot het antwoord te komen op de vraag: “Wie was Jezus als mens tussen de mensen?” Dat zijn “mens zijn” iets was van de mensen. Was Jezus dan ook geen vrijzinnig humanist? Hoe zou je het kunnen weten dat dit niet was? Je was er toen niet bij. Weet je dan wel wie je als mens bent? Dat het mens zijn van Jezus verder gaat dan wat je gelooft vanuit de christelijke traditie. Dat je jezelf en elkaar hier in mag kennen. Dat Socrates hierin een wegwijzer kan zijn. We leven nu in een tijd dat culturen en tradities vermengen. Dat er ook leerlingen in de klas kunnen zitten met een andere religie zoals de Islam. Het is goed dat door deze vermenging grenzen kunnen wegvallen. Is het dan niet goed dat je mag leren over wie Mohamed was als mens tussen de mensen? Dat Jezus ook een plaats mag hebben in de niet confessionele zedenleer. Dat je ook Siddartha Gautama, de stichter van het Boeddhisme (Boeddha) mag leren kennen als wie hij was als mens tussen de mensen. Dat je hierbij de weg van meditatie leert bewandelen. Dit de weg kan zijn om te kunnen weten waar de realiteit van het mens zijn verder gaat dan wat je gelooft.
Waarom zou God dan niet kunnen bestaan?
Of zoals de agnost in zijn wijsheid zegt: “Er zal wel iets kunnen bestaan.” Dat dit iets alleen maar kan bestaan in zijn bestaan. Wat is dan bestaan? Dat het moeilijk is om woorden te geven aan wat God is. Of is het zoals in het evangelie van Johannes staat, zoals deze het verwoord, “God is liefde”. Dat God alleen maar kan bestaan in wat hij is in liefde. Dat het is zoals iemand mij heeft verteld, zoals de Godsdienstleerkracht tegen haar zei tijdens de Godsdienstles, “Zet in de plaats van het woord God, het woord liefde.” Dat het mysterie van wat God is, zo groot is. Is het mysterie van wat liefde is niet even groot? Is liefde alleen maar iets van God of is dit ook iets van de mens? Of zoals ook in het evangelie van Johannes staat “God is in ieder van ons aanwezig.” Dat we hiervan als mens ons meer bewust van kunnen worden. Dat religie zo verder kan gaan dan de overtuiging. Dat zo de grenzen tussen religies kunnen wegvallen. Dat er hierin zo een eenheid kan ontstaan. Dat hebben de stichters van de Cao Dai religie in zuid Korea al ingezien. Zei hebben daar in 1927 deze religie gesticht die de voornaamste wereld religies zoals het boeddhisme, Christendom, Islam en Confucianisme combineert.
Is er in de praktijk zoveel verschil tussen zedenleer en Godsdienst?
Zou het niet kunnen voorkomen dat een leerling die Godsdienst kreeg, spreekt met een leerling die zedenleer kreeg, dat ze allebei over dezelfde dingen spreken waarin het in de les over ging?
Ik weet nog toen ik zelf op school zat in de jaren 80 een medeleerling de opmerking maakte tijdens de Godsdienstles: “Is dit nog Godsdienst? Het lijkt meer op zedenleer?” Of zoals Albert Einstein het zei: "Ik ben een diep religieus ongelovige. Dit is enigszins een nieuwe religie." Dat religie gewoon verder gaat dan wat je gelooft vanuit een traditie.
Zal de wetenschap ooit kunnen bewijzen wat God is in Iets dat is in het zijn. Dat dit gewoon het boek Genesis overstijgt.
Dit zijn filmpjes van lezingen over dit onderwerp. Klik hieronder op de filmpjes.
Rooms-katholieke Godsdienst
Niet Conventionele zedenleer
islamitische Godsdienst
Geen opmerkingen:
Een reactie posten