Is een autist niet meer dan een autist en dat is’t?



Autisten beleven alles intenser. Alles komt sterker binnen vanuit hun zintuiglijke beleving. Zullen ze niet non-verbale communicatie signalen kunnen waarnemen? In tegenstelling van wat de mensen normaal denken. Dit misschien wel is, maar dat ze die vanuit hun denken niet kunnen plaatsen hoe ze deze moeten interpreteren. Ze sterker een tegenstrijdigheid aanvoelen in wat mensen voelen en laten blijken vanuit hun non-verbale communicatie en dit wel zien en zo ook sterke aanvoelen dat dit niet overeenkomt met hoe ze het bedoelen vanuit hun verbale communicatie in wat ze zeggen. Deze tegenstrijdigheid hun in de war brengen in hun denken met wat ze waarnemen en daardoor hun moeilijk kunnen inleven in andere mensen. Ze zo het moeilijker krijgen om mensen in hun ogen te kijken en zo het moeilijker hebben om non-verbale communicatie signalen te zien bij anderen. Hierdoor hun hersenen sneller overprikkeld worden. Ze zich  hierdoor terugtrekken in zichzelf. Dit is omdat ze minder goed een evenwicht kunnen vinden tussen voelen en denken. Autisten voelen de onlogica van deze lauwe kille maatschappij sterker aan. Het is dit wat ze niet kunnen plaatsen vanuit hun denken. Ze het moeilijk hebben om een evenwicht te vinden tussen denken en voelen. Er is een kloof, een leegte hiertussen waarin ze verdwaald geraken. Dit is het dat voor hun bedreigend is. Het niet zien niet het probleem is, maar het interpreteren vanuit het denken het probleem is van wat ze zien. Dit hun in verlegenheid brengt. Het niet kunnen interpreteren van wat ze zien maakt hun blind om dit te zien. Op deze manier hebben autisten het moeilijker om non-verbale signalen te zien.

Autisten veel dichter bij de werkelijkheid staan dan in wat ze noemen de (normale) mensen. Normale tussen haakjes en is het niet goed om bij dit woord (normaal) vraagtekens te plaatsen???? Hierdoor de werkelijkheid veel directer  doorkomt dan bij de (normale) mensen. Ze hun hierin vlugger bedreigd voelen en in vertwijfeling geraken. Ze dan zo op hun zelf terug vallen. Ze er dan een wereld creëren waarin ze zich in isoleren. Zo in hun eigen wereld gaan terug trekken. Wat autisten niet kunnen plaatsen vanuit het denken, kunnen normale mensen dat wel. Ze vanuit het denken wel beter hieraan voorbij kunnen gaan aan wat ze niet plaatsen vanuit dit denken. Dit is hetgeen dat autisten niet kunnen. Autisten kunnen emoties hierrond moeilijk verwerken. Kunnen normale mensen dit wel? Ze zullen er meer aan voorbij gaan vanuit hun droog rationeel denken. Zien normale mensen meer dan autisten? Of zijn ze ook blind voor veel dingen waarbij er voorbij gaan vanuit droge koele redeneringen en oordelen. Ze vlug een mening hebben en gewoon voorbij fietsen voor wat de feiten zijn. Staan autisten niet dichter bij het leven? Dit ook zo is voor alle menen met een psychiatrische diagnose, ongeacht welke deze diagnose dit is. Zou dit een waarheid zijn? Zou dit een waarheid zijn die je liever niet ziet omdat deze waarheid kwetst. Wat is dan de waarheid? Zou deze waarheid dan niet zijn zoals ze is? Autisten en mensen met gelijk welke psychische stoornis zijn heel gevoelige mensen. Is deze gevoeligheid een symptoom van het autisme of die ander psychische stoornis, of is het autisme een gevolg vanuit die gevoeligheid.

Alle psychische stoornissen het gevolg zijn vanuit overgevoelig zijn. In welke mate zouden (normale) mensen echt elkaar in de ogen kunnen kijken? In welke mate zullen ze in de spiegel echt in hun eigen ogen durven kijken. In welke mate zouden ze met elkaar kunnen leven? In welke mate zouden (normale) mensen met iemand die autistisch is kunnen inleven in hun bewering dat autisten zich niet kunnen inleven in anderen (normale) mensen? Is het niet dat die (normale) mensen zich liever verbergen achter het mom van dat wat normaal is? Diegene met autisme zich zo niet begrepen voelt. Deze de ander hierin niet kan begrijpen waardoor die zichzelf niet kan begrijpen. Dit hem in vertwijfeling brengt waardoor die zich terug trekt in zichzelf. Het woord autisme betekend vanuit de vertaling uit het oud Grieks in zichzelf terug getrokken zijn. Voor hoever zou het belangrijk zijn om de ander te kunnen begrijpen zodat je jezelf zou kunnen begrijpen.


Voor hoever zal de (NORMALE) mens dit kunnen begrijpen?