Bewogen door een realiteit.

Het een realiteit zou kunnen zijn waarin de geschiedenis zich herhaald.

Het hier over een voorval gaat dat ik gezien heb, tijdens mijn weekendwerk om dieren te voederen op de Winning. Dit was op zaterdag 16 september 2023 rond een uur of 10 in de voormiddag. Op dat moment was ik bezig met de dieren eten te geven op de kinderboerderij die verbonden is aan deze boerderij. Deze boerderij maakt deel uit van een klooster waar ook een school en een internaat deel van uitmaken. Dit geheel ligt dan ook allemaal op dezelfde site. Er kwam toen een begeleidster van dat internaat aan met een kind van rond 8 jaar, om op deze kinderboerderij naar de dieren te kijken. Dat jongetje van rond 8 jaar was een beetje slecht gezind en was aan het mopperen over iets. Die begeleidster zei hierop tegen hem dat hij beter niet naar de diertjes gaat kijken als hij zo grommelt(moppert). Hierbij zei ze als volgt ook. Als je zo boos zijt gaan we niet naar de diertjes kijken, en ga je terug naar binnen. Ze dit een aantal keer herhaalde. Ze hem vertelde dat hij alleen maar bij de dieren mocht komen als hij niet meer boos was. Ze dan ook met hem vertrok, waarbij hij uiteindelijk de dieren niet mocht bezoeken. Ze zo dan de daad bij het woord stelde. Hij dan door die begeleidster verplicht werd om terug binnen te gaan, en hij die dieren niet mocht bezoeken, omdat hij over iets zijn ongenoegen liet blijken.

Die begeleidster was nog tamelijk jong, rond de 30 jaar. Ik dacht dat bij de opleidingen tot opvoedster van nu op een heel andere manier word geleert om te gaan met emoties, dan 50 jaar geleden. Het nu hierbij meer gaat om jezelf te leren te accepteren als je emotioneel zijt, en hoe je er mee moet omgaan vanuit een benadering om het probleem vanuit de emotie te kunnen begrijpen. Hierbij het kind door de opvoedkundige in de beleving van de emotie geaccepteerd word. Dit in tegenstelling tot vroeger, toen emoties niet getolereerd werden. Je toen verplicht werd om deze niet te tonen, en je deze zo voor jezelf moest houden, waarbij je niet anders kon dan te leven vanuit het denken. Je zo leerde te leven vanuit het hoofd. Hoe kan het anno 2023 nog, dat kinderen op deze manier gemanipuleerd worden in hetgeen wat ze voelen. Zo hierbij het tonen van de emotie vanuit van wat er in hunzelf leeft bejegend en bestraft word. Ik dacht dat de tijd van kinderen te bejegenen en te bestraffen, omdat ze hun emoties laten blijken allang voorbij was. Hoe kunnen kinderen een goede persoonlijkheid ontwikkelen, als ze hunzelf vanuit hun emoties moeten negeren? Mensen eigenlijk niet beseffen dat  kinderen emotioneel kunnen blokkeren, als ze hunzelf moeten distantiëren van hun emotioneel leven. Ze zo hun anders gaan voordoen dan ze van nature eigenlijk zijn. Ze hun dan groter en sterker gaan voordoen dan ze zijn, omdat ze zich in hun niet meer durven laten kennen in hun klein en zwak zijn, in wie ze zijn vanuit hun kwetsbaarheid. Ze dan vanuit hun rationeel denken een persoonlijkheid gaan opbouwen, waarbij de persoonlijke ontwikkeling vanuit wie ze van nature zijn, niet tot ontwikkeling kan komen. Zo de persoonlijke ontwikkeling dan gewoon kan stagneren. Ze zo  vervreemd geraken van hunzelf. Er dan zo psychische problemen kunnen ontstaan. Er zich zo ook persoonlijkheidsstoornissen kunnen ontstaan, wat dan aan de basis ligt van psychiatrische stoornissen die hier van uit voort vloeien.

Ik voelde me alsof ik terug in de middeleeuwen was beland. Het gaat hierbij om een internaat waar ook
kinderen verblijven met gedragsstoornissen.

                                                                 

                                                                
Real, een realiteit van echt zijn.

Fonds Real, het fonds waarin het in het leven echt om gaat. Nu ik dit gezien heb, zie ik ook in dat dat fonds wat ik in samenwerking met het Oranjehuis heb opgericht wel degelijk een nut heeft. Zo de gelden die het hoopt in te zamelen kunnen gebruikt worden om in instellingen waar mensen of kinderen begeleid worden. Zo dit betreffende internaat ook een van die instellingen kan zijn. Dit om zo de mogelijkheid te kunnen scheppen, waaronder dit betreffende internaat om daar cursussen kunnen organiseren voor de begeleiders die er werken. Het dan zo mogelijk kan worden dat, dat soort gebeurtenissen vanuit onbegrip ten opzicht van met wie ze werken, zich dan toch minder zullen voordoen. Er zo een meer menselijke benadering zal zijn. Begeleiders zo hierbij evenzeer meer tot inzicht kunnen komen over hunzelf, als over al de anderen met wie ze leven en werken. Er zo meer ruimte is om hierin eerlijk te zijn. Er zo meer ruimte komt om het in vraag te kunnen stellen. Hoe zou je de ander kunnen begrijpen als je jezelf niet begrijpt?

In de bewogenheid waarin de vraag word gesteld.

Ze zo dan tot beweging durven te komen om vragen bij te stellen waarin ze tot dan toe liever geen vragen bij stelden. Ze zo meer durven stilstaan vanuit de realiteit in wie ze zelf zijn. Ze zo kunnen communiceren vanuit de bewuste ervaring van wie ze zelf zijn, waardoor ze makkelijker tot een antwoord komen op de volgende hier onderstaande vragen.
Hoe kan er echte vreugde zijn als er geen boosheid, angst of verdriet mag zijn? Of is dit de oorzaak van deze leukigheid cultuur zoals Dirk de Wachter dit zegt. Zo iedereen maar zit te ver mosselen in hun jacuzzi in deze consumptie maatschappij, zoals hij dit uitdrukt. Dit maar een overcompensatie is, van een eenzaamheid in een leegte waarin mensen hunzelf niet kunnen zijn. Dit is een leegte vanuit het denken, van waaruit ze het niet weten, in een weten waarin je alleen maar vragen kunt stellen. Dit een vraag zou kunnen zijn die je zou kunnen stellen.

Deze foto's ter illustratie van dit bericht, 

heb ik op die kinderboerderij genomen.

Zo heb ik ook de foto's genomen van de diertjes die hij niet mocht zien.

In de bewogenheid van emotie

Waarom word er aan kinderen geleerd dat ze hun emoties niet mogen tonen? Waarom zouden ze vanuit de bewogenheid van die emotie dan niet mogen zijn wie ze van nature zijn.
Hoe zou je dan gelukkig kunnen zijn als je niet ongelukkig kunt zijn? Dit ook een vraag is die Dirk de Wachter zich stelt. Voor hoever zouden mensen deze realiteit waarover hij spreekt en waar deze tekst over gaat, dan echt goed kunnen begrijpen? Of is het dan het doel van het fonds Real opdat mensen zich de realiteit hier achter  beter zouden kunnen realiseren. Mensen zo zich beter kunnen realiseren waar de grens ligt tussen mensen met borderline en mensen die normaal zijn. Voor hoever zouden ze zich dan niet kunnen realiseren dat er hiertussen eigenlijk geen grens is. Zo is de volgende hier onderstaande vraag, een vraag is die Dirk de Wachter zich als kleine jongen al stelde.

Waar zijn de normale mensen?

Hij hierbij dan ook vertelde dat hij er geen zag. Kinderen zo veel meer kunnen weten dan wat mensen denken. Wat is dan de realiteit achter de vraag van ben ik dan nu ziek, en wat is dan de realiteit achter de muziek? Waar ligt dan de grens tussen nu ziek of muziek? Of zal deze grens dan liggen tussen wat mensen denken en wat ze voelen? Hiertussen een leegte ligt van wat ze niet weten te zeggen. Het vragen zijn waarin ze met een mond vol met tanden komen te staan. Als of ze door de vloer zakken van de schaamte van die ze zelf zijn. Ze hun liever hiervoor boven hunzelf stellen. Ze zo niet weten wat ze tot beweging brengt. Of zou muziek dan mensen tot beweging kunnen brengen.

Bewogen door de realiteit van muziek.

 Ik zo samen met iemand van die organisatie waarmee ik fonds Real heb opgericht, tijdens een bouwkamp wat daar doorging een fuif, voor de deelnemers van dit bouwkamp, heb  georganiseerd om geld in te zamelen voor dit fonds, wat een 150 euro heeft opgebracht. Het was een fijne sfeer. Hieronder staan enkele foto's en een video van deze fuif.

Je kan geld doneren via de website van steunachtie.be, die verbonden is aan deze link. Klik hieronder 
https://steunactie.be/actie/real-emotioneel-welzijn/-19682

Dit is een bericht wat een vervolg is van een vorig bericht. Klik hieronder

http://valentijnjan.blogspot.com/2023/04/real-echt-zijn-de-naam-real-in-de.html

Zo uit de bol kunnen gaan in de beweging van de dans, een weg zou kunnen zijn, om vanuit de bewogenheid de muren tussen mensen te slopen. Zouden ze dan ook beter de volgende uitspraken kunnen begrijpen. Voor hoever zouden mensen dan tot nu toe deze volgende uitspraken van Carl Gustav Jung echt kunnen begrijpen?

"Als we echt iets in het kind willen veranderen, moeten we eerst onderzoeken en kijken of het niet iets is wat beter in onszelf worden verandert."

Of kinderpsychiater Peter Adriaansens hierover meer kan weten.

"Er is gaan verandering van duisternis naar licht, van stilstand naar beweging zonder emotie."

"Alles wat ons in anderen interesseert, kan ons iets doen begrijpen over onszelf."

Het allemaal dingen zijn waarbij mensen liever niet bij stilstaan. Ze liever hieraan voorbij hollen. Ze hierbij zodat ze het beseffen een slaaf zijn van deze snelle consumptiemaatschappij. Of zou het dan niet realistische kunnen zijn dat hierin de volgende uitspraak van hem dan ook een waarheid bevat.

"Nadenken is zwaar, daarom oordelen de meesten."

Wat maakt nadenken dan zo zwaar?
Is het niet dat mensen niet goed kunnen nadenken van waaruit ze hunzelf echt goed kennen, omdat het denken niet goed aansluit met wie ze echt zijn?