Wat is normaal?

Waarheid achter psychische kwetsbaarheid.

Het hier gaat over de realiteit achter psychische kwetsbaarheid. Wat is dan de waarheid achter een psychiatrische diagnose? Waar zou deze realiteit dan verder gaan dan de discussie over genen, erfelijkheid en afwijkingen of stoornissen in de hersenen, als het gaat over psychose, neurose, depressie, borderline, ADHD en autisme? Wat zijn dan de tegenstellingen van bipolaire stoornis en het normaal zijn? Wat zal dan deze realiteit achter deze stoornis voor mensen met zo'n diagnose de realiteit in het zijn van wat die mensen zijn, in de realiteit van het zijn? Voor hoever zal de normale rationeel denkende mens zich kennen vanuit de realiteit van wie ze zijn? Wat zal dan de waarheid zijn in deze realiteit van het zijn waarin de waarheid alleen maar kan zijn zoals ze is? Voor hoever zouden normale mensen kunnen weten hoe deze mensen de realiteit van het leven beleven? Zou deze realiteit van het leven dan geen realiteit zijn die ook ook voor normale mensen voor zich spreekt, in wie ze eigenlijk zijn? Zouden normale mensen zich bewust kunnen zijn, in deze realiteit die voor zich spreekt van wie ze zijn, van waaruit ze realiteit rond hun beleven? Dit een realiteit van het leven zou kunnen zijn, waarin mensen met een psychische kwetsbaarheid alleen maar kunnen zijn, vanuit wie ze zijn in kwetsbaarheid. Voor hoever zullen de doorsne normale mensen zich nog hiervan bewustzijn vanuit wie ze werkelijk zijn?

Waarin je alleen maar eerlijk kunt zijn.

Het om dingen gaat die niet voor zich zullen spreken in hetgeen dat ze zo vanzelfsprekend lijken. Zal dit geen realiteit kunnen zijn die het normale rationele denken voorbij gaat? Het gaat om dingen van het leven, die voor het normale rationele denken moeilijk te vatten zijn. Hierin de realiteit voor de mens met spychische kwetsbaarheid waarin die alleen maar eerlijk kan zijn vanuit wie die zelf is, verder gaat dan voor de normale mens zonder psychische kwetsbaarheid. Voor hoever zou dit geen waarheid kunnen zijn in een realiteit waarin die alleen maar kan zijn zoals die is? Voor hoever zouden de doorsne normale mensen hunzelf kennen vanuit deze realiteit, als het gaat over dingen wat ze niet kunnen zeggen waarin ze alleen maar eerlijk kunnen zijn? Voor hoever zullen ze zich hiervan bewust zijn vanuit wie ze werkelijk zijn? Voor hoever zal het beleven van het leven niet meer zijn, dan wat je vanuit het rationele denken kan zeggen? Is het dan niet dat de normale mens vanuit het denken makelijker hieraan voorbij kan gaan dan de mens met psychische kwetsbaarheid, waarin de mens met psychische kwetsbaarheid het moeilijker heeft om zich vanuit het denken laten wijs te maken? Zo de gek het moeilijker heeft om zich voor de gek te houden, dan de normale mens. Ze zichzelf zo vanuit het denken zichzelf niets wijs kunnen maken, omdat ze hunzelf niet kunnen negeren in een weten vanuit een aanvoelen in de geest van wie ze aanvankelijk in hun oorsprong zijn, dat er veel dingen die als normaal beschouwd worden, gewoon niet kloppen.

Bewustzijn voorbij de leugen.

Deze mensen zo vanuit een niveau van bewustzijn leven, waarin ze alles veel sterken en meer aanvoelen dan wat normale mensen kunnen aanvoelen, omdat ze vanuit een andere dementie van zijn leven, waarin ze alles sterker en intenser beleven vanuit wie ze zijn, dan de normale doorsnee mens. De normale mens dit niet kan begrijpen omdat ze deze realiteit niet zo kunnen beleven en aanvoelen als mensen met een psychische kwetsbaarheid, omdat normale mensen het vanuit deze kwetsbaarheid die ze niet hebben, het dus niet van kunnen beleven en aanvoelen vanuit deze kwetsbaarheid. Mensen met een psychische kwetsbaarheid dus dan veel dichter bij het leven staan en hierdoor alles sterker en intenser beleven dan de normale mensen. Deze mensen met psychische kwetsbaarheid in tegenstelling tot wat voor normale mensen als normaal word aangenomen, het intenser aanvoelen dat er een tegenstrijdigheid is in dit denken van wat normaal is, waarin ze zich bedrogen voelen in wie ze vanuit een realiteit van wie ze zijn. Deze mensen zo ontredderd geraken in wat ze beleven vanuit wie ze zijn, en ze zo van hieruit verward geraken in hun denken, waardoor er psychische klachten gaan ontstaan, omdat ze in tegenstelling tot normale mensen, zichzelf niet kunnen verbergen achter het mom van wat normaal is. Deze mensen zo vanuit deze verborgen eerlijkheid van in hun zijn achter deze klachten en hun abnormaal gedrag, dus ook dichter bij het mystieke van het leven staan, vanuit de geest van een weten waarin ze alleen maar open en eerlijk kunnen zijn, vanuit wie ze aanvankelijk als kind waren, in dat wat ze als een kind van God zijn, in wie ze vanuit hun oorsprong zijn.

Realiteit in het bewustzijn

Normale mensen dan zo beter in staat zijn om een filter vanuit het denken op te bouwen. Dit een filter is die de ervaringen van het leven vanuit het zintuiglijke beleven dempen in de ervaring van wie ze zijn. Ze zo de beleving van de realiteit in het bewustzijn van wie ze zijn afstompen. Ze zo beter instaat zijn om hunzelf hierbij weg te cijferen. Dit niet lukt met de mens met psychische kwetsbaarheid omdat  prikkels van buitenaf veel en veel sterker doorkomen in de ervaring, van in het bewustzijn van wie ze zijn. De beleving van de realiteit dus dan veel sterker is dan bij een doorsnee mens, waardoor ze alles sterker en intenser beleven. Ze hierdoor hunzelf hierdoor veel moeilijker kunnen negeren dan degene zonder psychische kwetsbaarheid.

Normale doorsnee mensen zo zich ook niet echt bewustzijn van wie zijn vanuit hun kwetsbaarheid. Mensen met een psychische kwetsbaarheid dus dan veel dichter bij het leven staan en hierdoor alles sterker en intenser beleven dan de normale mensen. Deze mensen met psychische kwetsbaarheid in tegenstelling tot wat voor normale mensen als normaal word aangenomen, het intenser aanvoelen dat er een tegenstrijdigheid is in dit denken van wat normaal is, waarin ze zich bedrogen voelen in wie ze vanuit een realiteit van wie ze zijn. Deze mensen zo ontredderd geraken in wat ze beleven vanuit wie ze zijn, en ze zo van hieruit verward geraken in hun denken. Dit dan de oorzaak is waardoor er psychische klachten gaan ontstaan. Dit omdat ze in tegenstelling tot normale mensen, zichzelf niet kunnen verbergen achter het mom van wat normaal is. Deze mensen zo vanuit deze verborgen eerlijkheid van in hun zijn achter deze klachten en hun abnormaal gedrag, dus ook dichter bij het mystieke van het leven staan, vanuit de geest van een weten waarin ze alleen maar open en eerlijk kunnen zijn, vanuit wie ze aanvankelijk als kind waren, in dat wat ze als een kind van God zijn, in wie ze vanuit hun oorsprong zijn.

Een weten in de realiteit van het zijn.

Het weten vanuit wat men denkt te weten wat normaal is, alleen maar kan zijn waarin mensen vanuit onwetendheid de realiteit van het leven niet kunnen begrijpen, in wie ze zelf zijn. Mensen, zowel de normale als die met een psychische kwetsbaarheid zo in het normale dagelijkse bewustzijn in onwetend leven vanuit wie ze zijn. Dit het bewustzijn is waarin ze vervreemd geraken van wie ze zijn, waardoor ze in het normale dagelijkse bewustzijn niet meer bewust zijn vanuit het bewustzijn in wie ze aanvankelijk van in hun oorsprong zijn. Dit is omdat dit in deze kille lauwe wereld, waarin er geen ruimte is voor beleving vanuit het gevoel word afgevlakt en beperkt van in het denken. Het zijn zo beperkt word, waardoor ze alleen maar kunnen zijn, op een niveau waar ze niet meer bewust van zijn van in de onwetendheid, vanuit het denken in het normale dagelijkse bewustzijn. Zo het dagelijks bewustzijn beperkt word in hetgeen waarin ze zich anders  moeten voordoen dan ze zijn, waardoor ze afgesneden worden van het bewustzijn, waarin ze alleen maar hunzelf kunnen zijn.

Waarin het leven verder gaat dan wat normaal is.

Het verschil met de normale mens en de mens met psychische kwetsbaarheid is dus, dat mensen met een psychische kwetsbaarheid vanuit het normale dagelijkse bewustzijn alleen maar kunnen leven vanuit dit onbewust niveau van wie ze zijn, van waar de normale mens het makkelijker heeft om zich boven zichzelf te stellen om zich normaal voordoen. Dit het is waar de mens met psychische kwetsbaarheid niet in staat is, omdat die alleen maar eerlijk kan zijn van wie die werkelijk is. Door dat het niet lukt om vanuit het denken eerlijk te zijn vanuit wie die is, deze alleen maar kan zijn in de verwarring vanuit onwetendheid van het denken. Dit dan een stoornis vormt in het beleven vanuit hun persoonlijkheid tussen wie ze zijn en hun denken, waarin angsten vanuit emoties van in ontreddering vanuit teleurstellingen en frustraties die meespelen in hetgeen van wat ze vanuit het denken niet kunnen begrijpen vanuit wie ze zijn. Het hier gaat over gewone dagelijkse emoties en gemoedstoestanden die bij iedereen voorkomen. Alleen met mensen met een psychische kwetsbaarheid kunnen deze emoties door hun hogere gevoeligheid, van bijvoorbeeld een gewone angst zoals iedereen wel eens heeft, sneller uitgroeien tot een extreme angst, en zo de normale zenuwachtigheid bij deze angst kan uitgroeien tot een neurose. Zo ook een beetje verlegen zijn, kan uitgroeien tot autisme, een dipje hebben kan uitgroeien tot een depressie. Dit dan is omdat ze vanuit hun hogere gevoeligheid, in een intensere beleving van de realiteit vanuit het emotionele beleven, van in het bewustzijn in die wie ze zijn, waarin ze hunzelf niet kunnen negeren, hunzelf en hierbij de ander, de wereld en het leven niet kunnen begrijpen. Het hierbij om dingen gaat vanuit onzekerheden in het rationele denken, die ook voorkomen bij normale mensen, waarin die hun persoonlijkheid beter kan aanpassen aan wat normaal is, waarbij ze hunzelf in hetgeen wat ze beleven makkelijker kunnen negeren. In tegenstelling tot deze mensen vervallen mensen met psychische kwetsbaarheid hierdoor vlugger in een leegte van onwetendheid, waar ze in eenzaamheid leven, vanuit wie ze zijn. Ze zo dan sneller verzeild geraken in allerlei psychopathologische symptomen.

Zijn voorbij de grens van het symptoom.

Ze zo emotioneel vanuit radeloosheid en verwarring van in het denken, sneller in een put waarin ze niemand zijn belanden, dan mensen zonder diagnose uit de DSM, waardoor ze anders en op een ziekelijke manier hun gaan gedragen. Dit omdat ze in tegenstelling tot normale mensen vanuit de eenzaamheid in dit onbewuste zijn, vanuit een schaamte voor wie ze zijn, waarvan ze meer bewust van zijn, hun niet anders kunnen voor doen dan wat ze zijn. Ze daarom het moeilijker hebben dan normale mensen om zich normaal voor te doen. Dit allemaal ook het probleem van de normale mens is, om mensen met een psychische kwetsbaarheid echt te kunnen begrijpen. Voor hoeveel zou dit wat allemaal in deze tekst staat, voor de mens met en die zonder psychische kwetsbaarheid niet een waarheid zijn die kwetst, die ze kunnen voelen in de realiteit van wie ze zelf zijn? Voor hoever zouden mensen vanuit het denken, in dat wat ze met woorden hierover kunnen zeggen, dan hierover eerlijk durven zijn?
Alsof mensen meestal hierin meestal alleen maar kunnen zijn in het geluid van de stilte van het doodzwijgen van dat wat ze niet kunnen zeggen. Hierover het nummer "Sount of silence" van Simon & Carfunkel gaat over mensen van in hun diepste zielenroerselen in wie ze zelf zijn, alleen maar in stilte kunnen zijn. Dit dan de oorzaak is van wat er in de wereld allemaal mis loopt, zoals de dodelijke aanslag op de Amerikaanse president John F Kennedy in 1963. Deze gebeurtenis de aanleiding was om dit nummer te schrijven en uit te brengen.

Deze filmpje hier onder, waarin Jim Van Os het illustreert waar deze tekst over gaat. Klik hieronder

Waarom moeten we af van diagnoses als depressie?

Behandeling nieuwe stijl.