De schoolpoort, poort naar de wereld.
  

         
Is het ook niet belangrijk voor kinderen, dat ze behalve rationele kennis en allerlei vaardigheden ook emotioneel in staat zijn om het leven in de wereld te kunnen aanvatten? Dat ze hun goed voelen in hun vel en van hieruit groeien naar zelfstandigheid. Veel volwassenen zijn spijtig genoeg niet meer bewust van de leefwereld van kinderen. Ze zijn dit verloren geraakt. De leefwereld  van kleuters en kinderen is anders dan je zou denken. Deze gaat verder dan het verstand. Ze voelen alles sterker aan, beleven alles intenser, ze zijn bewuster van hun zelf en de buitenwereld, waardoor ze makkelijk emotioneel reageren. Ze kunnen en weten meer dan dat ze kunnen verwoorden. Kunnen volwassenen ook niet iets kunnen leren van kinderen.

Gaat het dan niet verder dan alleen kennis? Is het ook niet belangrijk dat je van de dingen bewust kan worden via de zintuiglijke waarneming en je vanuit deze ervaringen kan leren? Dat ze via ervaringsgerichte oefening zoals Sherborne of kinderyoga bewust worden van wie ze zijn waardoor ze hun beter thuis voelen in hun omgeving van de school. Zo ook kunnen wennen aan de aanwezigheid van de anderen in die omgeving door ook oefeningen te doen in fysiek contact met hen. Zodat men beter in staat is om relaties aan te gaan met de ander. Hier een filmpje waarin ziet hoe dit in de praktijk gaat.

Dat het gezond en normaal is dat kinderen wel eens ruzie maken. Dat ze er iets kunnen uit leren. Zo zegt kinderpsychiater Peter Adriaenssens. Dat het daarvoor ook goed is om op een gezonde manier conflicten en ruzies op te lossen onder elkaar. Je er dan ook eerlijk kan over praten…

Ligant is eer organisatie die hierin vormingen geeft in scholen om zo conflicten oplossen, en hebben het boek Samen wijs. Klik hier op de link: https://www.ligand.be/
Is dit niet beter het traditionele zwijgen, slikken en voor jezelf houden. En emoties hierbij negeert of afstraft. Horen emoties ook niet bij het leven. Waarom ze onderdrukken? Dat je hier over ook mag leren. Zoals getoond in dit filmpje.

Dat ze er zijn en je jezelf niet hoeft verbergen, ze mag tonen, er bewust mag van zijn. Maar er leert mee omgaan. Deze begrijpt en erkent. Zodat je jezelf en hierdoor ook de anderen beter kan begrijpen. Dat men zich kan inleven met de ander. Dat men zo eerlijke en open met elkaar kan samen te leven. Dit in de plaats dat de ander de spiegel is van jezelf, omdat ieder zich moet verbergen in wie die is. Is het niet dat problemen vanuit emotioneel welbehagen makkelijker kunnen opgelost worden? Is dit ook niet voor wiskundige problemen het geval. Kost alles niet meer inspanning als je jezelf moet wegcijferen. Dat het goed is dat er duidelijkheid en structuur in de klas is. Dat het daarom goed is dat vanuit respect voor de natuur van het kind in hoe die het beleefd en in wat het voelt en emoties die hier van kunnen voort vloeien. De leerkracht toch streng maar rechtvaardig is. Zodat het kind het aanvoelt en bewust word van het verschil tussen goed en kwaad. In wat kan of niet kan. Zijn verantwoordelijkheid hierin moet nemen. Dat men er niet altijd over hoeft nadenken om hierin te kunnen kiezen. Dat het zo kan groeien naar zelfstandigheid. In onderstaand filmpje zie je hoe dit verloopt in de praktijk. Waar een kleuterjuf, juf Patricia op een tact en liefde volle manier omgaat met de kleuters in haar kleuterklas. En waarbij  kinderpsychiater Peter Adriaenssens dit volgt en hierover uitleg geeft. Ik werk in deze school als vrijwilliger om er de speelplaatsen op te kuisen. Ik ken die school persoonlijk. Ik weet dat ze in deze school op een liefdevolle manier omgaan met de kinderen.

Ik denkt toch niet dat deze juf het slecht deed.
De traditionele methodes waar alles moet vanuit het hoofd, hoe je het beleeft, voelt en emoties hierom gewoon geneerd word. Werken die wel? Dat dit veel spanningen meebrengt waardoor alles moeilijker word. Hierin spreek ik uit eigen ervaring. Dat ik me hierdoor als kleuter en als kind me niet thuis voelde op school. Mezelf en de anderen niet begreep. Me daarom terug trok van de anderen. Hier voor dikwijls ongelukkig was dat ik geen contact durfde aangaan met ander en niet mee durfde mee te doen met hun. Het me psychische problemen gaf. Ook na mijn schooltijd het spanningen gaf om met mensen om te gaan. Ik hierdoor een zware zenuwinzinking door kreeg. Dat ik eigenlijk niet begreep hoe je met mensen omgaat. Dat ik hierin het noorden kwijtraakte. Dat ik op verschillende manieren dit alsnog te leren en de emoties hier rond te verwerken. Dat leren moeilijk was voor mij. Ik niet meer wilde leren, het me niet interesseerde. Er zijn mensen geweest die hun afvroegen, waarom ben je in het buitengewoon onderwijs geweest? Je bent toch intelligent genoeg. Zeiden ze. Intelligentie zou niet het probleem zijn, het zal iets zijn van een andere orde? Is het niet? Goed begonnen is half gewonnen. Voorkomen is beter dan genezen. Het zou veel psychische problemen en leerstoornissen, ook andere klachten kunnen voorkomen. Ook in het latere leven. Omdat je dingen beter kan leren zonder te negeren in wie je bent. Je minder gefrustreerd  geraakt omdat je dan beter weet er mee om te gaan.
Toen ik als kind geplaagd werd door een andere leerling in de klas. Beet ik deze in diens arm om me te verweren. De juffrouw zei toen: (Ben je een hondje dat bijt). Waarom ik dit deed en wat ik erbij voelde interesseerde haar niet. Lost dit iets op? Leer je zo met anderen omgaan? Opdat scholen een leerrijke omgeving zou mogen zijn op de weg naar het latere leven in de wereld. Dat je je er thuis en veilig mag voelen. Er een balans is tussen denken en voelen, en tussen ontspanning en prestatie. Zou dit niet juist de prestaties bevorderen. Dat het zo mag zijn van de eerste keer je als kleuter de schoolpoort binnen gaat tot de laatste keer in het middelbaar je de schoolpoort voor altijd achter je laat. En je de wijde wereld in gaat.
Opdat scholen er naartoe mogen groeien om hun steentje bij te dragen. Zo mee bouwen aan een meer leefbare wereld. waarin mensen kunnen samen leven. Waarin ze zichzelf durven zijn naar elkaar toe. Zodat er vanuit deze eerlijkheid en openheid onder elkaar meer  eenheid is. En minder eenzaamheid onder mensen op deze wereld. Een dikke proficiat voor Ligant en die mensen in de twee bovenste filmpjes en voor kinderpsychiater Peter Adriaenssens, de school waar het derde filmpje is opgenomen en zeker voor juf Patricia en voor voor hun bijdrage hieraan. Het geheim van het kind, waar kinderpsychiater Peter Adriaenssens over sprak. Is dat het geheim van het kind of  van de volwassene? Ik heb nog dingen geschreven over dit onderwerp op deze blog.
Jezelf zijn, waarom leer je dat niet op school. Klik hieronder
http://valentijnjan.blogspot.com/2017/05/jezelf-zijn-waarom-leer-je-dat-niet-in.html
Wat voor zin heeft onderwijs waar voor jezelf moet onder doen in wie je bent? Klik hieronder
http://valentijnjan.blogspot.com/2017/10/wat-voor-zin-heeft-onderwijs-waar-voor.html
Het eerlijke gevecht mogen aangaan voor meer vriendschap. Klik hieronder
http://valentijnjan.blogspot.com/2016/09/het-eerlijke-gevecht-mogenaangaan.html
Opdat de school geen steen meer hoeft te zijn in de muur de we om onszelf bouwen. Opdat deze muur  niet meer zal nodig zijn. Zoals in deze videoclip hieronder van Pink Floyd, Another brick in the wall Waar het gaat over dat de school een steen is die deel uitmaakt van de muur die we om onszelf bouwen.

Kinderen opvoeden is ze dingen leren die je zelf nooit hebt geleerd. Dit maakt opvoeden zo moeilijk.
Wat is de zin van dingen te leren op een manier waarop je eigenlijk niets leert?
Dit is de reactie van het kabinet van Hilde Crevits minister van onderwijs

Misseeuw, Rik	20 aug. 2018 15:19 (1 dag geleden)
aan ik

Geachte heer Vangronsveld,

Beste Valentijn,

Uw mail werd goed ontvangen en aan de minister overgemaakt. Zij dankt u voor dit document dat op haar vraag terug is overgemaakt aan haar raadgever die deze problematiek opvolgt.

Ze vraagt dit mee te nemen naar passende besprekingen.

Het zou ook goed zijn deze tekst over te maken aan de verschillende onderwijskoepelorganisaties.

Met vriendelijke groeten,

Rik Misseeuw

Adjunct-privésecretaris

Kabinet Hilde Crevits,

Viceminister-president van de Vlaamse regering Vlaams minister van Onderwijs

Consciencegebouw

Koning Albert II-laan 15

1210  Brussel

Tel.  02/552 68 31

Gsm.  0477/23 33 54

Deze e-mail en al zijn bijlagen zijn uitsluitend voor de geadresseerde bestemd en kunnen vertrouwelijke informatie bevatten. Als u deze boodschap per vergissing toegestuurd kreeg, gelieve de afzender onmiddellijk te verwittigen en de e-mail te vernietigen. Publicatie, reproductie, kopie, distributie of andere verspreiding of gebruik door derden is verboden, tenzij anders vermeld. De afzender kan niet verantwoordelijk worden gesteld voor enige wijziging van zijn bericht tijdens de elektronische transmissie.

Dit bericht met zijn eventuele bijlage(n) verbindt de minister op geen enkele wijze. Enkel officieel ondertekende briefwisseling kan dat. Noch de minister, noch de auteur van dit bericht kan bijgevolg aansprakelijk worden gesteld voor de inhoud ervan en zijn eventuele bijlage(n).

Ik ben Valentijn Jan Vangronsveld en heb in het verleden een tekst gestuurd over onderwijs en hoe ik er over dacht. En bedankt voor de belangstelling en reaktie toen. Nu heb ik over dit onderwerp een nieuwe tekst gemaakt op die blog. Dat kennis van alleen uit het hoofd niet voldoende is. Dat leren vanuit zintuiglijke ervaring en innerlijke beleving beter is. Je er meer uit leert.  Dit is de link ernaartoe      http://valentijnjan.blogspot.com/2018/08/de-schoolpoort-poort-naar-de-wereld.html  Hopelijk heb je er iets aan   groeten Valentij Jan Vangronsvel uit Lummen.

Van: Valentijn Vangronsveld <vangronsveld.valentijn@gmail.com>
Verzonden: zaterdag 18 augustus 2018 14:12
Aan: CREVITS, Kabinet <kabinet.crevits@vlaanderen.be>
Onderwerp: Nieuwe teks rond mening over onderwijs op blog