Samen zijn

Samen zijn
Is pas echt fijn
Gewoon jezelf mogen zijn
Gewoon in de heerlijkheid van je eerlijkheid
Van uit jezelf naar elkaar
Dat je elkaar echt kent wie je bent
Dat je er mag zijn
Ook met je pijn

Samen zijn
is durven jezelf  zijn
Durven te treden vanuit
Je cocon van eenzaamheid
Je mag laten kennen in openheid
In al jouw eenvoud en zonder scrupules
Tot in het diepste van je wezen
Je de ander niet hoeft te vrezen
Je niet hoeft te doen als of
Dit is niet tof

Samen zijn
Puur
Vanuit je eigen natuur
Met je diepste kwetsbaarheid
Je hiervoor niet hoeft te schamen
Voor je pijn en smart
Dat je elkaar kent vanuit het hart
In vreugde maar ook in verdriet

Samen zijn
In een sfeer van
Erbij te horen
Je nooit de grond in boren
Niet leven vanuit een cliché
Dat je ook anders mag zijn dan gewoon
Want anders is ook gewoon
Gewoon thuiskomen
Met de ander en jezelf

Samen zijn
Is elkaar kunnen begrijpen
Dit kan alleen maar
Als je, je zelf begrijpt
Tot in de eenzaamheid van je diepste zijn
Dan pas ben je echt samen
Van mens tot mens
Onder de mensen                                                       Valentijn jan Vangronsveld

Dat ik kwetsbaar ben

Ben ik een psychiatrische patiënt                          
Of dat je me niet kent  
Zo als ik eigenlijk ben

Eerlijk waar
Ik ben psychisch kwetsbaar
Ik zit verscholen achter een muur van angst
In een harnas van schaamte

Ik durf niet laten zien wie ik eigenlijk ben
Ik durf me niet bloot te geven
Angst om gekwetst te worden
In mijn onschuldige eerlijkheid

Achter mijn verdriet
Waardoor je me niet ziet
Mijn smart in mijn hart
De pijn in mijn zijn

Ik ben heel gevoelig
Het is puur mijn natuur
Angst van die kilheid en afstandelijkheid
Al die rationaliteit
Er geen plaats meer is voor emotionaliteit

Angst voor simpele woorden
Die als vlijmscherpe messen in mijn ziel steken
Die mijn hart laat breken
Dat men mij niet kan begrijpen

Vind je mij eigenaardig?
Ken je mij wel in mijn eigenheid?
Zie je mijn aardigheid achter mijn eigenaardigheid?

Vind je me kinderachtig?
Of zie je mijn eerlijke kinderlijkheid?

Waarheid achter kwetsbaarheid
Jezelf niet meer kent in je eerlijke zijn.
Hierdoor elkaar niet meer kent

Je leeft in eenzaamheid
Je de eenheid niet meer kent
Van de verbondenheid van het samen zijn

Deze maatschappij is hard
Waarin geen plaats is voor het hart
Daarom ben ik zo kwetsbaar.
Als ik me zou durven laten zien zoals ik ben
Word ik emotioneel
De maatschappij is slechts een toneel
Waar je alleen maar een rol speelt                                       Valentijn Jan Vangronsveld


Hier een link naar een dokter professor voor wie het verder gaat dan kennis van de psychiatrische ziektebeeld, hij die de mens ziet achter het de psychiatrische patient en verdriet van het niet durven mens te zijn. Dit het probleem veroorzaakt. Dit is Dirk de Wachter Psychiater en professor psychiatrie verbonden aan de KU Leuven. Klik hier onder:
https://www.youtube.com/watch?v=Xih2sK6-d2Q&index=8&list=PLFz912Fudk9HcIE8esU6qnqQeOh2-_1q7&t=649s

Hier een link naar een dokter die als huisdokter ook heeft ervaren dat de mens die geen mens durft te zijn verscholen achter diens verdriet ook algemene fysieke klachten kan veroorzaken. Die nu bezig is met gezondheid en plaats van ziekte Door de mens leren durven mens te zijn. Klik hier onder:
https://www.youtube.com/watch?v=G6ShGfUItKQ