Wat voor zin heeft onderwijs waar voor je moet onderdoen in wie je bent?

Ik heb een droom vandaag.                                               
Dat er morgen scholen zullen zijn,

Waar het niet alleen draait om kennis.

Dat er ook plaats is voor zelfkennis.

Dat je er jezelf mag leren kennen.

Dit zoals je bent en voelt.

Dat we ook zo elkaar mogen leren kennen.

Gewoon eerlijk jezelf zijn naar elkaar.

Zowel in je zwakte als in je sterkte.

Zowel tussen leerlingen en leerkrachten onderling.

En van leerling naar leerkracht.

Dat er naast rationaliteit ook plaats is voor emotionaliteit.

En naast leren ook plaats om te leven.

Mijn droom vandaag over die school van morgen.

De dynamisch menselijke school, DMS.

School heeft alleen maar zin.

Als je er met zin er naartoe gaat.

Die school van morgen.

Begin er niet morgen aan.

Maar nu vandaag om deze te realiseren.

Hier is een link naar wat ik geschreven heb hoe dit kan verwezenlijkt worden voor diegenen die dit nog niet gelezen hebben of zij die het nog eens willen lezen, klik hieronder
http://valentijnjan.blogspot.be/2017/05/jezelf-zijn-waarom-leer-je-dat-niet-in.html

                                         

Opdat de school geen steen meer hoeft te zijn in de muur de we om onszelf bouwen. Opdat deze muur  niet meer zal nodig zijn. Zoals in deze videoclip hieronder van Pink Floyd, Another brick in the wall Waar het gaat over dat de school een steen is die deel uitmaakt van de muur die we om onszelf bouwen.

                             

Mijmeren over de vraag van Dirk De Wachter,

Hij die zich dit als kleine jongen al afvroeg.

Waar zijn de normale mensen?

Een psychiater die door een psychiatrische bril en een diagnostische blik naar de wereld kijkt.

Over de mens met of zonder een psychiatrische diagnose.

Is psychisch ziek zijn niet meer dan iets toevalligs? 
door erfelijkheid zo maar uit het niets in de hersenen van de patiënt sluipt?
                                   

Zegt dit iets over wie je bent
                     Of 

over wie je niet durft te zijn wie je bent?

Is dit alleen iets van de psychiatrische patiënt?

of de mens die niet normaal is?                                   

of is die niet zo goed in de rol van wat normaal is?

Of is dit iets van de mens die geen 

mens durft te zijn onder de mensen.

Is dit niet iets van ieder mens?

Is iedereen geen psychiatrische patiënt?

Dus ook van de mens zonder psychiatrische diagnose,

De normale mens?

Die gewoon beter is in zijn rol van wat normaal is?

Psychiatrie leert over ons allen.

De psychiatrische patiënt die kwetsbaarder is en alles sterker aanvoelt, er angstig van wordt.

Die zichzelf niet kan beliegen en zich achter de rol van wat normaal is verschuilen.

Dit niet kan verbergen in zijn of haar zijn en in wat die voelt.

En de normale mens die maar verder dendert en z’n rol beter aankan.

Is psychiatrie niet iets van de wereld, iets van de maatschappij die te weinig ziekte inzicht heeft.

De mens die zichzelf verliest, en zich niet meer kent in het mens zijn,

verscholen in de eenzaamheid van het mens zijn en het verdriet hierom.

Of is het zoals dokter Yvo Van Orshoven een huisarts het zegt.

Dit is iets van iedere patiën?
Zoals een allergie meer is dan een allergeen.

Ziekte is ook een manier om iets te zeggen over wat je niet op een andere manier durt te zeggen.

Wat de een zegt met angst, zegt de andere met pijn.

De patiënt met pijn is dan wel weer

geaccepteerd. Dat wordt als normaal gezien.

Zoals bij een rugpatiént.

Angst of pijn, iets wat je voelt?
dit spreekt vanuit  het gene wat je voelt,
iets wat van een andere orde is en niet meer wil voelen.                                     
De innerlijke strijd.

Tussen wie je bent, en de rol van wat normaal is waar 

je denkt te moeten aan voldoen.

Je jezelf hier in verliest zodat je jezelf niet meer kent in wie je eigenlijk bent.

Je eigenlijk niet meer leeft, maar je geleefd wordt door de norm van wat normaal is.

je zo zal moeten zijn.

Dit is de leegte van de mens, die geen mens meer durft te zijn tussen de mensen.

Je hierin rond dwaalt. 
Je weg niet meer kent.

op weg  naar wie je echt bent.

je hierin gefrustreerd en boos om bent.

De leegte van eenzaamheid, het verdriet vanuit de angst wat zijn weg niet meer vindt naar buiten, 
wat je niet meer kan uiten.

Hierin spreekt het lichaam voor zich en maakt het verschil tussen klacht en kracht.

Hij die verder dacht en radicaal van richting veranderde, zijn huisartsenpraktijk opgaf.

Hij die verder experimenteerde met zijn patiënten.

Hij ervoer hiermee dat spanning de boosdoener was om jezelf te ontkennen in wie je bent.

Achter het verdriet vanuit de eenzaamheid van het mens zijn door oefening zijn weg naar buiten weer kan vinden.

Je weer durft te huilen om wie je bent.

Hierin jezelf weer vindt

Zo ontstond de

 Orshof methodiek

Dit is een praktijk gerichte methode waarbij je door oefening als experiment spelenderwijs leert ervaren

wie je echt bent vanuit je wortels van je zijn zoals je jezelf kende toen je een kind was

hierbij bracht hij die mensen samen en haalde                             

hen zo uit de anonimiteit van het patiënt

zijn waarin die een vreemde is voor zichzelf

en elkaar.

Zodat je weer de realiteit van wie je bent 

kan voelen over je hele lichaam.

gewoon je beter voelt in je vel.

Zodat de boosheid uit frustratie in wie je bent en het verdriet  vanuit de eenzaamheid van het mens zijn waarbij je niet naar toe kon groeien als kind omdat je jezelf niet mocht kennen omdat je moest verschuilen achter de rol van wat normaal is.

Door deze oefening zijn weg weer naar buiten kan vinden.

Je weer durft te huilen om wie je bent.

Vanuit deze stroom van innerlijke energie uit deze emotie jezelf weer vindt.

Zoals je jezelf kende toen je nog het spelende kind was van weleer.

Weer durven te groeien vanuit de innerlijke levensenergie.

Zodat je zelfvertrouwen zich weer herstelt.

Zo te kunnen groeien naar mens zijn.

Waarbij je elkaar en je zelf leert kenen in wie je echt bent. 

Dit kan heel confronterend zijn.

Maar alleen vanuit je innerlijke eerlijkheid kan er een open sfeer zijn onder elkaar waarbij je elkaar echt begrijpt.

De oefeningen zijn zoals stoeien en rollebollen met elkaar.

Ook yoga, meditatie, relaxatie.

massage en knuffelen.

Huppelen en dansen.

In bomen of palen klimmen en hierbij

je innerlijk te beleven en niet om de

prestatie

Ook koude douche of in koud water zwemmen

om je zo weer wakker te maken.

Is het probleem van de psychiatrische patiënt ook niet het probleem van de psychiater?

En het probleem van de patiënt ook niet het probleem van de dokter?

Degene op deze foto ben ik.
De auteur van deze tekst waarin ik de maatschappij durf in vraag te stellen.

Die het allemaal aan den lijve heeft ervaren. 

Dit wil ik liever niet onder stoelen of banken steken.

Ik wil hier eerlijk in zijn.

Hier nog enkele linken naar filmpjes waar Dr Dirk De Wachter en Dr Yvo Van Orshoven het uitleggen waar het over gaat. Klik hieronder
https://www.youtube.com/watch?v=Xih2sK6-d2Q&t=849s      Dirk De Wachter
https://www.youtube.com/watch?v=tKJAU5bzuX0&t=962s     Dirk De Wachter
https://www.youtube.com/watch?v=G6ShGfUItKQ&t=943s    Yvo Van Orshoven
https://www.youtube.com/watch?v=p_mG_47_6Ls                  Yvo Van Orshoven

Over de mens die zichzelf verliest waardoor die zich niet meer kent in het mens zijn.

Is het niet zo als Dirk De wachter zegt,

Is het niet de wereld die te weinig ziekte inzicht heeft?

Jezelf zijn, waarom leer je dat niet in school?

Dit kind op deze foto was ik zelf, de auteur van deze tekst waarin ik het onderwijs durf in vraag te stellen.

Onderwijs, hoe geraak je hieruit wijs?

Waarom gaat het op school niet verder dan de leerstof, stof tot nadenken.

Waarom gaat het hier niet verder dan het denken en rationele kennis.

Word wiskunde niet moeilijker als je jezelf moet wegcijferen; is dit niet zo voor alle vakken het geval?

Zal je leerstof en rationele kennis niet beter begrijpen als je jezelf beter begrijpt?

Is het niet beter dat je zou vergeten dat je op school zit dan dat je jezelf zou vergeten?

Dat zelfkennis de basis zou mogen zijn van alle kennis, en van hieruit je kan leren je hiervan uit te ontwikkelen. Dus onderwijs waarin je niet voor onder te doen voor wie je bent, en jezelf ook kent in je innerlijke wijsheid.

Het kind leren begrijpen kan alleen maar als je jezelf begrijpt.

Is de leerling niet meer dan een ding? Of is het de docent die zich niet kent. Alleen de leerkracht die zichzelf begrijpt zal deze tekst begrijpen, Dat die ook een kind en leerling is geweest, er hiervan bewust is. Die zal de volgende uitspraak  van Carl Gustav Jung tot zichzelf kunnen laten binnen komen en dit ook aan kan begrijpen omdat die dit aan voelt. Deze luidt als volgt;

Als we iets in het kind willen veranderen, moeten we eerst onderzoeken en kijken of het niet iets is wat beter in onszelf kan worden veranderd. Het beeld of idee wat men heeft over het onderwijs is maar het topje van de ijsberg. Maar hoe je het als kind of jongere het ervaart en beleeft en wat je hierbij voelt is het gene wat onder water verborgen zit. Of wat vind je van deze uitspraak van Albert Einstein. Het woord vooruitgang heeft geen enkele zin zolang er ongelukkige kinderen bestaan. Of van deze uitspraak van Fliegende Blatter?

Opvoeden, is de strijd tegen zichzelf in zijn kinderen verder strijden. Dat ik dit schrijf, het is vanuit mijn eigen ervaring dat me hiertoe beweegt. Het is belangrijk te begrijpen wat je tot beweging brengt. Hierover gaat het hieronder verder. 

Wat brengt je tot beweging?

Is het niet waar? Lichamelijke opvoeding, klinkt dat niet een beetje raar. Je moet wel een filosoof zijn om dat te begrijpen. Is het niet de moeite om hier even bij stil te staan en dit in vraag te stellen? Word je lichaam opgevoed, ben je niet meer dan een lichaam. Men noemt dit ook bewegingsonderwijs. Maar wat brengt je lichaam tot beweging. Het is eigenlijk dit gene waar je word in op gevoed of onderwezen.  Is dit niet je psyche, het gene wat je eigenlijk bent waar dit leerproces zich plaats in vind.  Hoe je leert omgaan met je lichaam en er dingen mee leert doen.  Is lichamelijke opvoeding niet meer dan alleen maar sport of gym. Gaat het alleen maar om de prestatie, techniek, vaardigheden, punten en uithouding. Waarom is het niet meer dan dat? Gaat het om wie je zou moeten zijn en wat je moet kunnen. Dat je leert een beweging uit te voeren tot je die kent. En het gene dat je tot beweging brengt hierbij vergeten word.

Jezelf, het gene dat je tot beweging brengt beter niet negeert.

Je een vreemde wordt voor je zelf. En hierdoor ook voor de anderen. Want je kan een ander alleen meer begrijpen als je jezelf begrijpt. Welke gevolgen heeft dit?

Omdat je niet vanuit jezelf durft om te gaan met hun en je alleen maar een rol speelt waarin je jezelf verliest. Je hierdoor gefrustreerd geraakt door het conflict tussen wat je voelt, en je denkt te moeten. Dit niet overeenstemt. Het gevoel niet mag mee spreken, De afstand tussen denken en voelen word alsmaar groter,hierin spreekt het lichaam voor zich en kan zich hierlangs uiten in pijn of allerlei andere psychosomatische klachten.  Je ook psychisch in de knoop kan geraken. Je durft niet meer eerlijk te zijn naar elkaar in wat je voelt, waardoor men elkaar niet meer begrijpt. Het gevolg hiervan kan zijn pesten, vechten, ruzie afstandelijkheid, kilheid onbegrip, afwijzing mekaar beoordeeld of verwijd. Gaat het om een maatschappij waarin je geleefd wordt door een systeem, of om een samenleving waarin je mag leven van uit wie je eigenlijk bent, er hiervan bewust mag worden.  Je zo kan groeien van uit kind zijn tot mens wording. Dit vanuit je zelf en in relatie met je omgeving en tot de anderen in die omgeving. Waarin er meer ruimte is voor eerlijkheid, openheid en vriendschap. Frustraties met als zijn gevolgen zijn er dan niet. Je er mag zijn zoals je bent. Je er ook zwak mag zijn zonder hierop veroordeeld of onbegrepen word. Sterk kun je alleen maar zijn als je ook zwak durft te zijn. Jezelf mag kennen in zwakte als in sterkte en zo elkaar mag leren kennen.

Durven in beweging te komen door de innerlijke beweging van emotie.

Sport en gym hebben zeker zin en hebben alleen maar zin als je kan groeien in zelfvertrouwen.

Dit kan alleen maar als je het beleeft van uit de realiteit van wie je bent, je psyche dit is het gene wat je tot beweging brengt, je er bewust van bent. Dit spreekt in het gene wat je voelt, hierin spreekt het hele lichaam voor zich. Dat je het van hier uit mag ervaren. Dat je ook angstig mag zijn, hier zwak kan zijn en je hier niet boven jezelf hoeft te stellen. Dat je voelt dat bijvoorbeeld je benen trillen. Dat van uit de innerlijke beweging van emotie je mag verraden in je ware aard. Dat je jezelf en elkaar hierin kan accepteren. Dat je van uit deze stroom van innerlijke energie tot de kracht komt om tot beweging te komen.

Dit is iets zoals ik het ooit zelf ervaren heb tijdens een les lichamelijke opvoeding bij een oefening op een klimrek dat je aan beide kanten kan beklimmen. Ik moest dit klimrek opklimmen, vervolgens er over kruipen om het aan de andere kant weer af te dalen. Om op die hoogte over dat klimrek te kruipen was ik angstig en moest ik huilen. De leraar drong er op aan verder te zetten en er over te kruipen, maar hij accepteerde me in mijn emotie. Ik heb de oefening kunnen voltooien. Doordat ik deze emotie kon doorleven en heb doorgezet heeft dit me ook echt zelfvertrouwen gegeven, de oefening heeft me echt iets gebracht. Ik heb geen problemen meer met hoogtes. Zoals in latere praktijklessen houtbewerking waarbij ik meeging daken timmeren op nieuwbouw huizen waar bij ik ook op deze daken moest klimmen om ze te maken. Ik hoop dat het niet bij deze ene toevallige geval blijft. Dat dit algemeen mag worden.

Want hoe kun je zelfvertrouwen krijgen als je iets doet gericht alleen maar om de prestatie waarbij jezelf negeert in wat je voelt en de emotie hiervan uit onderdrukt. Geld dit ook niet voor zelfbeheersing. Is dit niet meer dan Jezelf negeren in wat je voelt en hiervan uit deze emotie onderdrukt, je hierdoor anders gaat voordoen dan wat je voelt en volgens een rol gaat gedragen. Of is zelfbeheersing niet iets waarbij je jezelf niet moet negeren in wat je voelt, je de emotie mag doorleven, je boos mag zijn maar jezelf beheerst in het gedrag dat vanuit die emotie voortvloeit. Je bijvoorbeeld niet zomaar gaat slaan of niet brutaal worden maar wel assertief durft te zijn. Dat je eerlijk bent in wat je voelt en op een aangepaste manier duidelijk maakt. Je zo op komt voor jezelf. 

Sociale vaardigheden, is dit niet iets wat ook in de eindtermen zit?

Leren spreken met elkaar is de eerste stap, dit spreekt voor zich.

Is het ook niet belangrijk te leren communiceren dit te leren doen vanuit wie je bent, van hieruit eerlijk durven zijn? Ook in het gene wat je voelt of emotioneel raakt. Dit leert verwoorden en duidelijk kan maken wat je bedoelt. Hier over in dialoog te durven gaan met elkaar zodat je elkaar beter leert kennen. Dat er dan minder of zelfs geen misverstand of  frustratie meer is in relatie tot elkaar. Dat alles bespreekbaar mag zijn zonder taboe of oordelen. Dat je zo op deze manier ook konflikten beter leert oplossen.
Is het ook niet goed dit te doen in kringgesprekken waarbij jezelf en elkaar kunt leren begrijpen.
Ik ken persoonlijk een organisatie die hierover hierin opleidingen organiseert in scholen en andere organisaties op vraag van deze. Deze organisatie heet Ligand en is een onderdeel van het Oranjehuis waar ik vrijwilligers werk heb gedaan.
Ze hebben ook een boek geschreven met als titel, Samen wijs waarin dit besproken wordt.
Dit is een link naar de webside van Ligand, klik hier   http://www.ligand.be/wordpress/
Of zo ik van een andere schooldirecteur weet die ik ken. Hoe die het aanpakt zodat iedereen zich thuis kan voelen in zijn school. Zoals bij kinderen die zich moeilijk kunnen aanpassen, sociaal onzeker zijn waardoor deze zich afzonderen van de anderen en aan de kant blijven staan. Dat leerkrachten leerlingen die socialer zijn vragen om die leerlingen die aan de kant blijven staan en hun niet thuis voelen op school te stimuleren hun erbij te betrekken en hun zo uit hun isolement te halen zodat ze zicht beter thuis voelen bij de anderen. En zo ook kansen krijgen zoals om naar een verjaardagsfeestje te gaan.

Is het niet goed dingen te leren vanuit praktijkervaring waarbij je oefening als middel gebruikt om jezelf en zo ook elkaar beter te leren kennen.  Dit leert van uit ervaring. Hoe kan je dit alleen maar vanuit theorie leren.

                                                               

Hierbij een aantal linken naar video’s waarin praktijk gericht word geoefend op een aantal scholen die al het goede voorbeeld geven.

Zoals deze oefening in communicatie waarbij je leert te benoemen wat je voelt, hierin eerlijk en duidelijk bent naar de anderen toe zoals die leerling die midden van medeleerlingen in een kring rond hem staan. Dat deze bewust mag zijn van zichzelf en zijn gevoelens die hierbij samen gaan.

Dat je hierbij leert relaties aan te gaan met respect voor elkaar, ook in later seksuele relaties. Dat seksualiteit meer is dan achter een stijve lul lopen.  Klik hieronder

https://www.youtube.com/watch?v=QukcV2Bqzrc

Dat prestatie niet op de eerste plaats staat, maar wel het gene wat je beweegt tot prestatie. Dit ben jezelf. Dat je hiervan bewust kan worden door oefening zoals Yoga, ademhalingsoefeningen, meditatie en relaxatie. Dan zul je ook beter presteren. Klik hier onder

https://www.youtube.com/watch?v=2fEgdKlKDXY&list=PLFz912Fudk9FiWc7jK4OGV8LZdeEBvAEU&index=10

De school Sint Gerolf in Merendree in Oostvlaanderen is hierin een mooi voorbeeld. Klik hieronder

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal/2.49759?video=1.2969962

http://www.gerolf.op-weg.be/upload/3/paginas/20170505_Het-Nieuwsblad_p-5.pdf

Dat je deze oefening ook met anderen uitvoert waarbij je van uit jezelf ook bewust mag worden van de aanwezigheid van die andere. Of dat je elkaar masseert en allerlei andere contact oefeningen. Zo is er meer ruimte voor vriendschap en leert men eerlijker te zijn in relaties waar er meer verbondenheid en openheid is.

Klik hiernaast  https://www.youtube.com/watch?v=gYbbN-B9lAE&index=1&list=PLFz912Fudk9FiWc7jK4OGV8LZdeEBvAEU

Je leert om het eerlijke gevecht aan te gaan voor meer vriendschap en begrip onder elkaar.

Dit door stoeispelen en het spelenderwijs aanleren van technieken uit gevecht sporten.

Waarbij je weerbaar mag voelen en sterker durft te staan voor jezelf en hierdoor ook meer respect krijgt voor de ander. Klik Hieronder    

https://www.youtube.com/watch?   v=OlqFIkz_J4I&index=12&list=PLFz912Fudk9FiWc7jK4OGV8LZdeEBvAEU
Over dit heb ik zelf nog een tekst geschreven. Klik hieronder
http://valentijnjan.blogspot.be/2016/09/het-eerlijke-gevecht-mogenaangaan.html

Of het gebruik van de methodieken zoals Rots en Water of veronica sherborne. Klik hier onder

https://www.youtube.com/watch?v=xKNYLkO2lVw     Rots en Water filmpje

https://www.youtube.com/watch?v=9dWH_Pz-blo         Rots en Water filmpje

http://www.rotsenwater.nl/                                              Rots en Water webside

https://www.youtube.com/watch?v=ACFHAbCiY5o      Sherborne   filmpje

 http://sherborne.be/                                                        Sherborne   webside

Al bewegend leren rekenen en lezen kan ook. Dat je dit leert via fysieke oefeningen,
zoals tafels leren in de turnzaal. Klik hieronder
https://www.klasse.be/47826/bewegen-tijdens-les-doet-beter-leren/
https://www.youtube.com/watch?v=XQIlTh-mE5Q&index=60&list=PLFz912Fudk9FiWc7jK4OGV8LZdeEBvAEU

Hieronder nog een video met een voorbeeld van z’n school die werkt volgens een model bedacht door een Nederlandse filosoof die ook in deze richting zocht. Waar amptenaren al jaren mee bezig waren om die leerlingen in deze achter gestelde wijken op het goede spoor te krijgen niet lukte behaalde deze man Henk Oosterling wel goede resultaten. Klik op onderstaande link?

https://www.youtube.com/watch?v=z5oZuw8pksI&index=20&list=PLFz912Fudk9Enm7pitU8P4-1rzPYulaca

Dat je dit kan leren van in het eerste jaar van de kleuterschool tot het laatste jaar middelbaar onderwijs.
                                                                       

Waar ik het dan toch nog leerde wat ik niet op school leerde.

Ik heb dit van uit eigen ervaring van uit mijn eigen schooltijd geschreven. Ik ben in totaal in vijf scholen geweest van kleuter en lagere tot middelbaar onderwijs. Ondanks alle goede bedoelingen van het schoolpersoneel daar voelde ik me er niet thuis, was ik er ongelukkig en ging niet graag naar school. Ik durfde er mezelf niet zijn, ook niet naar medeleerlingen waarbij ik me veel afzonderde. Als ik dan eens open kwam naar die medeleerlingen waarbij ik voelde dat ik op weerstand stootte zonderde ik me weer af. Ik voelde alles sterker aan en voelde het ook aan dat het allemaal van uit een rol is van waaruit men reageert. Ik vind die afstandelijke maatschappij maar niets. En deze begint op school. Hierdoor had ik veel psychische en fysieke problemen en ik kreeg ik een zware zenuwinzinking gepaard met zware angsten. Nadat ik bij dokter Yvo Van Orshoven terecht kwam begon het beter te gaan. Waar ik sessies volgde van een therapie methode waar hij de grondlegger van was ik me beter voelde ook naar anderen toe. Waar ik bij andere cursisten de emoties kon verwerken achter de onzekerheid naar mensen toe. Het is juist dit wat ik niet leerde op school en dan dit hier wel kon leren. Hierbij iedere cursist zijn eigen proces doormaakt emotioneel en dit in groep gebeurt, je jezelf en elkaar ook beter kan begrijpen hierdoor. Het gaat in deze methode om je terug bewust te worden van het spelende kind dat je was, dit door ervaringsgerichte oefeningen ook negatieve emoties te verwerken zoals verdriet, angst en boosheid die je belemmerde om te groeien van kind zijn naar mens wording dit proces toch verder kan plaats vinden. Hierbij je weer bewust word van wie je bent, wat je over je hele lichaam kan voelen. Waardoor veel klachten verminderen of zelfs verdwijnen. In deze video kan je zien over wie het gaat.

Klik hiernaast   https://www.youtube.com/watch?v=eUZD2RZNIYc
Dit is zijn website, klik hiernaast http://instituutorshof.be/

                                                                         

Onderwijs dat je motiveert in wie je echt bent waar je dan uit leert.
Hierin staat het onderwijs nog in zijn kinderschoenen.

                                                   

,
Bezin je maar eens over deze zin wat Jezus Cristus ooit heeft gezecht.
Wie het koningrijk van God niet aanneemt als een kind, komt er beslist niet in.
Kinderen leven in een realiteit die we als volwassenen helaas zijn vergeten. En die realiteit word hierin het koninkrijk van God genoemd.

Deze muziek video van pink floyd - Another brick in the wal ulistreerd heel goed hoe je het onderwijs kan ervaren. Klik hier onder
https://youtu.be/fvPpAPIIZyo
Dit is de vertaling van het nummer. Klik hier onder
http://www.songtekstvertalen.nl/vertaling/pink-floyd/another-brick-in-the-wall-22719.html


Ik heb van dit bericht een link gestuurd naar de minister van onderwijs, Hilde Crevits. Zij heeft hierop geantwoord en vond dit bericht positief en ik mag het hieronder publiceren nadat ik toestemming heb gehad van het kabinet. Dit hier onder is de reactie van het kabinet Crevits.

Geachte heer Vangronsveld,

Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits ontving in goede orde uw mail en heeft die met aandacht gelezen.  Ze dankt u voor het aangereikte signaal en vraagt mij u te antwoorden.

De minister dankt u voor deze inbreng.  In haar opdracht is dit bericht overgemaakt aan haar raadgever die dit thema opvolgt met de vraag dit mee te nemen naar passende besprekingen.

Met vriendelijke groeten,

Rik Misseeuw

Adjunct-privésecretaris

Kabinet Hilde Crevits,

Viceminister-president van de Vlaamse regering Vlaams minister van Onderwijs

Consciencegebouw

Koning Albert II-laan 15

1210  Brussel

Dit is een reachtie van in een school waar ik de speelplaatsen ga opkuisen, namelijk KSD in Diest, derde graad.

Op 2018-02-02 11:20:20 schreef Kathleen ROSSENBACKER

Beste leerlingen,

Valentijn kennen jullie misschien wel. Hij is de man die elke vrijdag de speelplaats komt opkuisen. Hij heeft ook een uitgesproken mening over allerlei maatschappelijke thema's waaronder onderwijs. En hij heeft er op zijn blog een uitgebreide tekst aan gewijd: 'Jezelf zijn, waarom leer je dat niet in de school'. Die vinden jullie hieronder. Valentijn had zo graag de reactie van leerlingen gehad. Kunnen jullie je reacties aan mij doorgeven?

Heel erg bedankt!

K. Rossenbacker

http://valentijnjan.blogspot.be/2017/05/jezelf-zijn-waarom-leer-je-dat-niet-in.html

kathleen rossenbacker <kathleen.rossenbacker@ksdiest.be>	23 feb.
aan valentijn.vang.

Beste mevrouw

Sorry voor het late antwoord, maar had weinig tijd om dit mailtje rustig te beantwoorden. Daarom dat het nu in de vakantie gemakkelijker is om dit te beantwoorden.

Ik heb de blog met veel plezier gelezen en vind het ook een fijn initiatief van Valentijn om zijn ervaringen met ons te delen. Ik heb alle begrip voor zijn standpunt en wil hem hierin ook wel steunen. Ik persoonlijk heb niet zozeer nood aan deze manier van werken omdat ik me vrij goed voel in de school maar vind het wel belangrijk dat \"iedereen\" zich goed voelt in de school. Het is goed voor je zelfvertrouwen en ook bevorderlijk voor de relatie met je medestudenten en bovendien een goede basis om te studeren. Misschien zou het wel fijn zijn als de school hier nog meer aandacht zou aan besteden, op dit moment heb ik het gevoel dat jullie als leerlingbegeleiding zeker en vast deze doelstelling proberen te behalen.

Ook boeiend om de filmpjes te bekijken en te zien hoe iedereen op een positieve manier met elkaar omgaat. Ook het pestgedrag krijgt hierdoor weinig kans. Fijn dat de blog gelezen werd door het ministerie van onderwijs, op deze manier zal hopelijk het voorstel worden opgenomen in alle scholen. Elke school zou hieraan meer aandact moeten besteden, hopelijk zullen binnen enkele jaren hier alle scholen ook voor openstaan en meedoen aan een weg waar alle kinderen zich beter op school voelen.

Vriendelijke groeten
Martijn Gonnissen

Klik hier voor beantwoorden of doorsturen

Samen zijn

Samen zijn
Is pas echt fijn
Gewoon jezelf mogen zijn
Gewoon in de heerlijkheid van je eerlijkheid
Van uit jezelf naar elkaar
Dat je elkaar echt kent wie je bent
Dat je er mag zijn
Ook met je pijn

Samen zijn
is durven jezelf  zijn
Durven te treden vanuit
Je cocon van eenzaamheid
Je mag laten kennen in openheid
In al jouw eenvoud en zonder scrupules
Tot in het diepste van je wezen
Je de ander niet hoeft te vrezen
Je niet hoeft te doen als of
Dit is niet tof

Samen zijn
Puur
Vanuit je eigen natuur
Met je diepste kwetsbaarheid
Je hiervoor niet hoeft te schamen
Voor je pijn en smart
Dat je elkaar kent vanuit het hart
In vreugde maar ook in verdriet

Samen zijn
In een sfeer van
Erbij te horen
Je nooit de grond in boren
Niet leven vanuit een cliché
Dat je ook anders mag zijn dan gewoon
Want anders is ook gewoon
Gewoon thuiskomen
Met de ander en jezelf

Samen zijn
Is elkaar kunnen begrijpen
Dit kan alleen maar
Als je, je zelf begrijpt
Tot in de eenzaamheid van je diepste zijn
Dan pas ben je echt samen
Van mens tot mens
Onder de mensen                                                       Valentijn jan Vangronsveld

Dat ik kwetsbaar ben

Ben ik een psychiatrische patiënt                          
Of dat je me niet kent  
Zo als ik eigenlijk ben

Eerlijk waar
Ik ben psychisch kwetsbaar
Ik zit verscholen achter een muur van angst
In een harnas van schaamte

Ik durf niet laten zien wie ik eigenlijk ben
Ik durf me niet bloot te geven
Angst om gekwetst te worden
In mijn onschuldige eerlijkheid

Achter mijn verdriet
Waardoor je me niet ziet
Mijn smart in mijn hart
De pijn in mijn zijn

Ik ben heel gevoelig
Het is puur mijn natuur
Angst van die kilheid en afstandelijkheid
Al die rationaliteit
Er geen plaats meer is voor emotionaliteit

Angst voor simpele woorden
Die als vlijmscherpe messen in mijn ziel steken
Die mijn hart laat breken
Dat men mij niet kan begrijpen

Vind je mij eigenaardig?
Ken je mij wel in mijn eigenheid?
Zie je mijn aardigheid achter mijn eigenaardigheid?

Vind je me kinderachtig?
Of zie je mijn eerlijke kinderlijkheid?

Waarheid achter kwetsbaarheid
Jezelf niet meer kent in je eerlijke zijn.
Hierdoor elkaar niet meer kent

Je leeft in eenzaamheid
Je de eenheid niet meer kent
Van de verbondenheid van het samen zijn

Deze maatschappij is hard
Waarin geen plaats is voor het hart
Daarom ben ik zo kwetsbaar.
Als ik me zou durven laten zien zoals ik ben
Word ik emotioneel
De maatschappij is slechts een toneel
Waar je alleen maar een rol speelt                                       Valentijn Jan Vangronsveld


Hier een link naar een dokter professor voor wie het verder gaat dan kennis van de psychiatrische ziektebeeld, hij die de mens ziet achter het de psychiatrische patient en verdriet van het niet durven mens te zijn. Dit het probleem veroorzaakt. Dit is Dirk de Wachter Psychiater en professor psychiatrie verbonden aan de KU Leuven. Klik hier onder:
https://www.youtube.com/watch?v=Xih2sK6-d2Q&index=8&list=PLFz912Fudk9HcIE8esU6qnqQeOh2-_1q7&t=649s

Hier een link naar een dokter die als huisdokter ook heeft ervaren dat de mens die geen mens durft te zijn verscholen achter diens verdriet ook algemene fysieke klachten kan veroorzaken. Die nu bezig is met gezondheid en plaats van ziekte Door de mens leren durven mens te zijn. Klik hier onder:
https://www.youtube.com/watch?v=G6ShGfUItKQ